اما گلايه كجاست؟
رفقاي بسيجي و حزب اللهي از فرط احساس تكليف هيچ پاسخ منفي را بر نمي تابند. هر از گاهي كه به هردليلي از سفري باز مي مانيم يا با رخدادي پيش بيني نشده خلف وعده مي كنيم، چشمتان روز بد مبيناد...
آقاي دكتر ظاهرا شما هم اهل ادعاييد فقط!
برادر آدم از اسب بيافتد ولي از اصل نيافتد!
آقاي به اصطلاح دكتر امر ولايت بر زمين است آنوقت شما خودتان را مي گيريد!
آقاي دكتر ظاهرا باورتان شده كسي هستيد... شما هيچ...نيستيد!
اخوي دل بسيجيان را شكستيد... ما به كي دل ببنديم!(اين را بيشتر نوربالاهاي واحد شهادت پايگاههاي بسيج دانشجويي مي گويند!) و...
حقيقتش راه ديگري براي ابراز اين گلايه جز نوشتن در اين فضاي كاملا غيررسمي نداشتم. با رفقاي ديگر هم كه صحبت كردم همگي چنين گلايه اي داشتند(سواي رفقاي حرفه اي كه همان دم اول از پرداختن مبلغي معيني به حساب شخصيشان و فكس فيش پرداخت به همراه دعوتنامه حرف مي زنند البته!)
بهانه ي ابراز اين گلايه بعد از ۴ سال هم اتفاق ديروز بود كه متاسفانه عليرغم وعده قبلي ناچار شدم سفرم به مشهد براي سخنراني در دانشگاه فردوسي را لغو كنم... حالا شما چارپا را بياوريد و پيامك بار كنيد... آقاي دكتر مطالبات رهبري بر زمين مانده است و آنوقت شما...!(اين در حاليست كه فقط در همين سال نود، پنج سخنراني دانشگاهي و شبيه به آن در مشهد داشته ام!)
پيشنهاد روشني وجود دارد:
يكي از همين نهادهاي پرطمطراق فرهنگي پيش قدم شود و يك دبيرخانه مركزي براي ساماندهي به امورات ما -يعني امورات سخنران ها و گردانندگان كرسي هاي آزاد انديشي- تاسيس كند. شايد خستگي سفر و از جيب خرج كردن براي كرايه آژانس يا بي خوابي كشيدن براي پروازهاي نصف شبي و كلافه شده از تاخير پروازها و تحقير شدن از برخورد ميزبان ها به خودي خود در برابر احساس تكليف بحساب نيايد ولي احساس فرسودگي و بي انگيزگي و دلخوري هاي مزمن عاقبت خوشي براي فعالان اين عرصه نخواهد داشت....
من علي الحساب از اين هفته ... حذف شد!
-------------------------------------------------
بعد از تحریر:
گفتم متن راجع به هفته بسیج شعاری و کلیشه ای نباشد این از آب درآمد که دیدید!
فکر کنم این جمله آقاست که بسیجی به ملائکه شبیه است. یحتمل به همین خاطر است که حال روز ما زمینی ها رو درک نمی کنند و به آب و دون و جای خواب و خستگی ما بی توجه اند. ملائکه که گرسنه نمیشن... میشن؟!
بعد از تحرير دوم:امروز سر نماز به مناسبت روز بسيج پيامكي آمد كه حامل پيامي از آقا بود: «هر جا و هر زمان به شما نياز هست، آنجا حاضر باشيد. اين ميشود بسيج؛ بسيج يعني اين.» شرمنده... خط آخر رو حذف ميكنم.
منبع : http://kistiema.blogfa.com/post-139.aspx
-پایان-
پاسخ با نقل قول
