او تلاش کرد و امیدوار بود که با نامه*ای که به شاه نوشته اوضاع تغییر کند و شاه او را به قدرت باز گرداندن یا حداقل از کشتن او منصرف شود. من مدعی نیستم که امیرکبیر هیچ اشتباهی در کارنامه*اش نداشته است اما در مجموع او جز شخصیت*های بزرگ ایران است، جز قهرمانان ملی. اگر به من بود از امیرکبیر در شهرهای گوناگون ایران مجسمه*ها برپا می*کردم، بزرگراه*ها به نامش می*ساختم و خیلی بیشتر از دانشگاه امیرکبیر از او یاد می*کردم و نامش را زنده می*کردم. او پدر ایران معاصر است و رابرت واتسون انگلیسی در** همان زمان در کتابش درباره قاجاریه پس از بیان سیرت و خلق وخوی امیرکبیر چنین می*گوید: او به معنای حقیقی کلمه شایسته بود که او را اشرف مخلوقات خوانند. او خیلی انسان بوده است. بازهم به قول رابرت واتسون: امیرکبیر، در بین رجال مشرق زمین تا زمان خودش بی*نظیر بوده*است و اگر من بخواهم بگویم در طول تاریخ ایران زمین جز بزرگ*ترین رجال سیاسی ماست. قهرمانان تاریخی ما، چه از جنبه واقعی زندگی و چه از جنبه اسطوره*سازی بخشی از سرمایه*های مملکت ما هستند. میرزا تقی خان امیرکبیر به ما یادآوری می*کند که خاک پاک این سرزمین قادر به پرورش چه مردان بزرگی *است. پس نه تاریخدانان و نه محققین هیچ*گاه آن*قدر ناشیانه تیغ انتقاد را نسبت به این افراد به کار نبرند.

منبع: مرصاد