پاسخ به "عاشورا روز حزن يا سرور سيّدالشهداء(ع)"
عاشورا در مذبح تحریفات عرفانی و صوفیانه

احدی نمی تواند در سیره اهل بیت علیهم السلام و همه صلحاء و شیعیان و محبان در روز عاشورا از آغاز تا به امروز، ذره ای اظهار سرور و شادمانی ببیند و این سرور تنها در سیره نواصب و برخی عرفا و صوفیه نظیر مولوی و شمس تبریزی مشاهده شده است که عزاداران حسینی را متهم به غفلت و نفهمی کرده اند.

مشرق - در پاسخ به کوتاه نگاری شماره 15 با عنوان «تفسیر عرفانی و صوفیانه از عاشورا»که در آن به نقل از مرحوم آقای حسینی طهرانی در باره مرحوم سید هاشم حداد آمده بود: «درتمام دهه عزاداري،حال حضرت [سیدهاشم] حداد بسيار منقلب بود. چهره سرخ مي شد و چشمان درخشان ونوراني؛ حال حزن واندوه درايشان ديده نمي شد؛سراسر ابتهاج و مسرت بود. مي فرمود: چقدر مردم غافلند که براي اين شهيد جان باخته غصه مي خورند و ماتم و اندوه به پا ميدارند...تحقيقاً روز شادي و مسرّت اهلبيت (علیهم السلام) است»،پاسخی با "عنوان عاشورا روز حزن یا سرور امام حسین علیه السلام" در مشرق منتشر شد که توضیحات زیر پیرامون جوابیه مزبور ارائه می شود:

1. پاسخ دهنده محترم صریحا مدافع صوفی گری هستند[1] و این البته کار پاسخ دادن را راحت می کند. از همین رو باید در آغاز بر این نکته تاکید کنیم که بحث ما با عرفان مصطلح و یا همان صوفی گری و صوفیان، بسیار فراتر از موضع این نحله فکری و عقیدتی در قبال عاشورا است. مشکل عرفان مصطلح در همه اصول و فروع دینی است، چرا که قول به وحدت وجود و عینیت خالق و مخلوق و موهوم دانستن مخلوقات و موجودات که محوری ترین اصل اعتقادی عرفان و صوفی گری است، هادم همه اصول و فروع دینی است. در این باره در کوتاه نگاری های آتی بیشتر خواهیم نوشت.

2. پاسخ دهنده سعی کرده است پاسخی مبتنی بر ادله و شواهد نقلی که البته خالی از مبانی صوفی گری نیست، ارائه دهد و همین امر موجب طولانی شدن پاسخ شده است، در حالی که اگر با التزام کامل به مبانی صوفی گری این پاسخ ارائه می شد، نیازی به این تطویل نبود. (در این باره در ادامه مطلب توضیح خواهم داد)

3. عموم ادله ارائه شده در پاسخ حول این موضوع بود که امام حسین علیه السلام و شهدای عاشورا به سعادت و فوز و سرور ابدی رسیدند و یا این که قبل از شهادت و شب و یا روز عاشورا حال ابتهاج داشته اند. تیتر مطلب نیز با عنوان "عاشورا روز حزن یا سرور امام حسین علیه السلام" گویای همین مطلب است. اما بدیهی است که کسی منکر این نبوده و همه حرف در این است که وظیفه شیعیان و محبان امام حسین علیه السلام در روز عاشورا چیست و سیره اهل بیت علیهم السلام در این روز چه بوده و به شیعیانشان چه توصیه ای کرده اند؟: حزن و بکاء و عزاداری و یا سرور و شادمانی و ابتهاج؟