دیگر از دعاهای بی اجابت خسته ام ،تا کی باید دعا کرد و جوابی نشنید،حتی دلم نمی خواهد نام یکی از اهل بیت علیهم السلام را بیاورم از بس که صدایشان زدم و جوابی نشنیدم. مگر خداوند نفرموده است که «بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را » کدام اجابت؟

احساس می کنم کاسه ی صبرم لبریز شده است و دیگر توان یک لحظه دلخوشی دادن به خودم را ندارم .
نمی خواهم بشنوم که حتما مصلحتی در کار بوده و حکمتی، هر روز این روزگار بازی دیگری در آستین دارد برای آزردن من.نمی دانم چه کار باید کرد وقتی که حتی ناامید شدن از کسی که جوابت را نمی دهد گناه است و باز دارای عقوبت !