وقتی به خاطرات دوران کودکی مان بر گردیم ، روزهایی را به یاد می آوریم که بدون آنکه از تاریخ و تقویم با خبر باشیم ، با توجه به حال و هوای خانه ، از آمدن ماه محرم با خبر می شدیم.
پدر و مادرهایمان که لباس سیاه به تن می کردند ، مراسم عزاداری می رفتند و ماهم همراهشان بودیم . بوی غذای نذری و نشانه های دیگری که در آن سن و سال برایمان به معنی عزاداری و محرم بود. تمام وقایع عاشورا را در همان مجالس و یا در حرف ها و قصه های پدر بزرگ و مادر بزرگمان می شنیدیم و هر سال که می گذشت ، شناختمان و عشقمان نسبت به این خاندان اضافه می شد. از رفتار والدینمان می آموختیم که این ماه بعضی رفتار ها را انجام ندهیم .خیلی از حرمت هایی که امروزه آن را رعایت می کنیم جزء قوانین نانوشته ی ایرانیان شیعه است .مانند :متوقف شدن جشن ازدواج و تولد و غیره در این ایام . هر چند از لحاظ دینی منعی بر آن نیست .
حتی برخی از انسان ها که در مواقع عادی معصیتی را انجام می دهند این روزها به حرمت عزای خاندان پیامبر ،آن را ترک می کنند. روزهایی که وقایع آن آنقدر تلخ و ناگوار است که در روایات نقل شده است :

آسمان بر شهادت امام حسین گریسته است و تا چهل روز طلوع و غروبش در سرخی بوده است .4

امسال در شب یلدا با خانواده دور هم جمع شویم و بهتر است بزرگ ترها راجع به وقایع قیام امام حسین (ع) صحبت کنند.