امام صادق علیه السلام می فرماید:

«حضرت على بن الحسین صلوات اللَّه علیهما مدت بیست یا چهل سال بر پدرشان گریستند و طعام و غذائى نبود که در مقابل حضرت بگذارند مگر آنکه حضرتش بیاد امام حسین علیه السّلام گریه مى‏کردند تا جایى که غلام حضرت محضر مبارکش عرض نمود:

فدایت شوم اى پسر رسول خدا مى‏ترسم که شما هلاک شوید.

حضرت فرمودند: “تنها درد دل و غم خود را با خدا گویم و از لطف و کرم بى‏اندازه او چیزى دانم که شما نمى‏دانید.” سپس فرمودند:

هیچ گاه محل کشته شدن فرزندان فاطمه علیها السّلام را بیاد نمى‏آورم مگر آن که حزن و غصه حلقوم من را مى‏فشارد.»