واژه « ولی» در قرآن کریم


این واژه در قرآن کریم به گونه های متفاوت آمده است. در سوره مبارکه بقره آیه 257 آمده است « الله ولی الذین امنوا» و در سوره مبارکه مائده آیه 55 خداوند می فرماید « إنّما ولیکم الله و رسوله والذین امنوا الذین یقیمون الصّلوه و یؤتون الزکوه و هم راکعون » و در جانب دیگر در آیه اول سوره مبارکه ممتحنه برخورد می کنیم به « یا ایها الّذین امنوا لا تتخذوا عدوی و عدوکم اولیاء».

راغب اصفهانی صاحب کتاب شریف « مفردات القرآن» در صفحه 1617 می نویسد: « الولی: المطیع و المحب» ولی یعنی: پیرو و دوستدار و ابوبکر کلاباذی در جلد 1 صفحه 74 کتاب خود « التعرف لمذهب التصوف» همبن معنا را بیان نمود و می افزاید: « یقال للمؤمن ولی الله » به مؤمن ولی خدا گفته می شود.

محمد علی صابونی در مختصر ابن کثیر نوشته :« المؤمن ولی الله این کان و حیث کان» مؤمن ولی خداست هر جا باشد و هر چه باشد.
با قدری تأمل و درایت در می یابیم که خداوند خود و رسول خویش و مؤمنانی که نمازگزار و زکات دهنده می باشند را دوستداران بشریت معرفی می کند.