طبق روايت ديگری، ياور ظالم در قيامت در خيمه‌ای آتشين می‌ماند تا خداوند متعال به حساب بندگان رسيدگی فرمايد.[7]
نظير اين دو روايت، در بيانات ارزشمند اهل بيت«سلام‌الله‌عليهم» فراوان است و اين تأكيد و فراوانی به ما می‌فهماند كه بايد به اندازۀ توان، مانع ظلم ظالم و ياور مظلوم باشيم. اميرالمؤمنين«سلام‌الله‌ع ليه» در وصیّت خود به امام حسن و امام حسين «سلام‌الله‌عليهما» می‌فرمايند: دشمن ظالم و ياری دهندۀ مظلوم باشيد: «كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً»[8]
بر اين اساس، همۀ ما وظيفه داريم به فرياد مظلوم برسيم، وظيفه‌ای كه متأسفانه فعلاً در جامعه متروك است و بايد زنده شود. همه بايد توجه داشته باشند كه غيبت، تهمت، اهانت، شايعه و اين قبيل گناهان بزرگ، ظلم است و كسی كه غيبت او می‌شود يا به او اهانت می‌گردد يا مورد اتّهام واقع می‌شود، مظلوم است و بايد همه از او دفاع كنند. كوتاهی در دفاع از مظلوم نيز همان‌طور كه بيان شد، موجب ثبت همان ظلم در پرونده می‌شود و عذابی مطابق با عذاب ظالم به همراه خواهد داشت.
آبروی انسان از همه دارايی‌های او با ارزش‌تر و مهم‌تر است. اساساً انسان مال و ساير دارايی‌ها را برای حفظ آبروی خود می‌خواهد و بردن آبروی يك نفر، ظلمی به اندازۀ از بين بردن همه چيز اوست. بنابراين اگر آبروی يك نفر در مخاطره باشد، هركس از آن با خبر می‌شود، وظيفه دارد به اندازۀ توان به دفاع از او بپردازد و آبروی وی را حفظ كند.
اگر افراد در جامعه به وظيفۀ خود در خصوص دفاع از ديگران و جلوگيری از ظلم و ستم و آبروريزی عمل می‌كردند، اكنون اهانت و حرمت شكنی به اين اندازه شايع نبود و برخی روزنامه‌ها و سايت‌های اينترنتی اين چنين بی‌پروا با آبروی اشخاص بازی نمی‌كردند و جرأت اهانت و تهمت زدن نداشتند. متأسفانه بعضی از سايت‌ها و روزنامه‌ها به رسانۀ كفّار هم شباهت ندارند، چه رسد به اينكه مربوط به جمهوری اسلامی ايران باشند! كار به جايی رسيده كه بسياری از مجالس، پر از غيبت، تهمت، اهانت و شايعه است. بعضی سايت‌ها و روزنامه‌ها حرمت شكنی و آبروريزی می‌كنند و نوشتۀ آنان در خصوص اشخاص از اساس اتهام است. مگر يك رسانه می‌تواند به صرف شنيدن خبر آن را نقل كند؟ اين تهمت است و گناه آن بزرگ است. در قيامت، كسی كه به ديگران تهمت زده است را روی تلّ چرك و خون نگاه می‌دارند و از آن چرك و خون كه تجسّم عمل خود اوست، به او می‌خورانند و بعد او را به جهنّم می‌فرستند. در آن موقعیّت كسی نمی‌تواند بگويد آن تهمت را در روزنامه ديدم و نقل كردم يا آن روزنامه نمی‌تواند مدعی شود كه صرفاً نقل خبر كرده، بلكه همۀ ناقلان آن تهمت و نيز كسانی كه تهمت را شنيده‌اند و با همراهی يا سكوت خود در دفاع از آن شخص كوتاهی كرده‌اند، گرفتار عذاب سخت خواهند شد
پاسخ با نقل قول
