5ـ آتشی در بلندی

« الامام النار علی الیفاع، الحار لمن اصطلی به والدلیل فی المهالک من فارقه فها لک »

امام همچون آتشی است در بلندی های بیابان ها، کسی که از سرما به آن آتش پناه برد، او را گرم می کند و در مهلکه ها راهنمایی می کند و هر کس از او دست بکشد هلاک خواهد شد.

رمز تشبیه به سوز و آتش در آن است که نور امام، در نزدیک و دور، ایجاد روشنایی می کند، که روشنایی او در دور نشانه ای است از امید و علامتی است بر درستی راه و نور او نزدیک، گرمابخش سرمازدگان و روشنی بخش دل های غفلت زده و راهنمایی است برای گم گشتگان، بس هر کس خود را در پرتو او قرار دهد، با حرارت وجودش، گرم شده و دوری از او، انسان را در سرمای غفلت هلاک می سازد.