2- از آن پس مراجعه و اقدام به نظرخواهی در جهت درمان یا انجام جرّاحی و گرفتن دستور دارو و دیگر چیزهای لازم را بنماید.

3- و در مرحله سوم، التزام عملی به دستورات او داشته باشد، كه در این صورت برای مراجعه كننده امید و امكان بهبودی از مرض و رهایی از مرگ یا شدّت بیماری را در پی خواهد داشت؛ والّا تقصیر یا قصور درباره هر یك از مراتب بالا به مرگ بیمار یا دست كم به شدّت مرض می‌انجامد و بس. معرفت و شناخت امام نیز، هم چنان كه از خود حدیث استفاده می‌شود و فرموده امیرمۆمنان(علیه السلام) بیانگر آن است، این می‌باشدكه امامی را كه شخصیّت ساخته شده، برگزیده، منصوب از طرف خدا، معرفی شده به وسیله پیامبر(صلی الله علیه و آله)، أعلم، أتقای ناس و معصوم از خطا و هوی و واجب الاطاعه است، بشناسد تا با چنین پشتوانه عقیدتی و شنوایی دستوراتش و پیروی از گفتار و رفتارش خود را از مرگ جاهلی برهاند.

وگرنه با نشناختن چنین امامی كه دارای این ویژگی‌ها باشد یا شناخت توأم با فاصله‌گیری و بدون اعتراف عقیدتی و استمداد علمی و التزام عملی به پیروی از دستوراتش، هیچ گاه به اسلام راستین دست نیافته و در نتیجه، مرگش مرگ جاهلی و سرنوشت ابدی‌اش حشر با مردم جاهلی و پیشوایان باطل و به دور از حق خواهد بود.