نظریه دوم این است که روح ولی یا پیامبر سبب نزول فرشتگان‏ نیست، بلکه خداوند فرشته را مامور می‏کند در پیشگاه ولی خداقرار بگیرد و مسایل را بازگوید. ظواهر ادله نیز بر درستی این‏نظر گواهی می‏دهد. بر اساس این نظریه، تا ظرفیت معنوی و تناسب‏ روحی کامل بین ولی الهی و فرشته نباشد، این نزول ممکن نخواهدشد. قرآن کریم در این زمینه می‏فرماید:
(الله اعلم حیث‏یجعل رسالته) (انعام، ۱۲۴) خداوند آگاه‏تر است‏که پیامبری و رسالت‏خویش را در کدامین جایگاه قرار دهد.
در شان نزول این آیه می‏خوانیم که: ولید ابن مغیره می‏گفت: چون‏ ثروتمند هستم و سن بیشتری دارم، باید بر من وحی نازل شود.
خداوند متعال می‏فرماید: شایستگی‏ها را خداوند می‏داند. برای این‏در آیه دیگر صبر و یقین را عامل وصول به مقام امامت معرفی‏ می‏نماید و می‏فرماید:
(و جعلنا منهم ائمه یهدون بامرنا لما صبروا و کانو بآیاتنایوقنون) (سجده، ۳۴) از آنان پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان‏ما هدایت می‏کنند; و این بدان سبب است که آنان صبر پیشه کردندو به آیات ما یقین داشتند.