- ناصبی کیست؟

- در اقرب‏الموارد آمده است: “ناصبیّه و نواصب کسانی هستند که اعتقاد به دشمنی علی علیه السلام دارند، زیرا نصب به معنای دشمنی است”. در قاموس نیز نظیر همین را گوید. طریحی در مجمع البحرین گوید: نصب به معنای دشمنی است، گویند: نصبت فلاناً یعنی او را دشمن داشتم. و ناصبی نیز از همین ریشه است و او کسی است که تظاهر به دشمنی اهل بیت - علیهم السلام - یا دوستان آنان به جهت آنکه پیرو اهل بیت هستند می‏کند. یکی از فاضلان گوید: در تحقیق معنای ناصبی اختلاف است، برخی پندارند که ناصبی کسی است که با اهل بیت - علیهم السلام - دشمنی ورزد. و برخی دیگر پندارند که کسی است که با شیعیان اهل بیت دشمنی ورزد، و در احادیثی معنای دوم تصریح گردیده‏است. امام صادق علیه السلام فرمود: ناصبی کسی نیست که ما خاندان را دشمن بدارد، زیرا نمی‏یابی مردی را که گوید: “من محمّد و آل محمّد صلی الله علیه و آله و سلم را دشمن می‏دارم، بلکه ناصبی کسی است که با شما (شیعیان) دشمنی ورزد در حالی که می‏داند شما ما را دوست می‏دارید و از شیعیان ما هستید”. به این توجیه ایرادی وارد است که خواهد آمد. در کتاب جواهر الکلام 6 / 66 از شرح فاضل مقداد نقل کرده‏است که: “ناصبی پنج قسم است: 1) کسی که از خوارج باشد و درباره علی علیه السلام طعن زند. 2) کسی که به یکی از امامان - علیهم السلام - نسبتی دهد که موجب سقوط عدالت باشد. 3)کسی که اگر فضیلت آنان را بشنود انکار کند. 4) کسی که معتقد به برتری دیگران بر علی علیه السلام باشد. 5) کسی که منکر وجود نصّ بر علی علیه السلام باشد”. صاحب جواهر گوید: این معنا در نفس تقویت می‏شود که ناصبی عموم دشمنان اهل بیت - علیهم السلام - را گویند گرچه معتقد به دشمنی با آنان نباشند... بلکه در جامع‏المقاصد و مجمع‏البحرین آن را به دشمن شیعیان اهل بیت نیز عمومیت داده‏اند.