ابو جعفر، امام محمد باقر (علیه السلام)
				
				
						
						
				
					
						
							ابو جعفر، امام محمد باقر (علیه السلام) پنجمین آفتابى است كه بر افق امامت، جاودانه درخشید.زندگیش سراسر دانش و ارزش بود، از این رو باقر العلوم نامیده شد، یعنى شكافنده دشواریهاى دانش و گشاینده پیچیدگیهاى معرفت. خصلت آفتاب است كه هماره گام بر فرق ظلمت مىنهد و در لحظههاى تاریك، بر افق زمان مىروید تا ارزشهاى مهجور و نهان شده در سیاهى جهل و جور را، دوباره جان بخشد و آشكار سازد. او نیز در عصر حاكمیت جور و تشتت اندیشههاى دینى امت اسلام، تولد یافت تا پیام آور معرفت و احیاگر اسلام ناب محمدى (صلی الله علیه وآله)باشد.
ولادت :
حضرت ابو جعفر، باقر العلوم، در شهر مدینه تولد یافت.و بر اساس نظریه بیشتر مورخان و كتابهاى روایى، تولد آن گرامى در سال 57 هجرى بوده است. (1) این نقل، با روایاتى كه نشان مىدهد امام باقر (علیه السلام)به هنگام شهادت جد خویش ـ حسین بن على (علیه السلام) ـ در سرزمین طف حضور داشته و سه سال از عمرش مىگذشته است هماهنگى دارد. (2) 
در روز و ماه ولادت آن حضرت نیز نقلهاى مختلفى یاد شده است: 
الف ـ سوم صفر 57 هجرى. (3) 
ب ـ پنجم صفر 57 هجرى. (4) 
ج ـ جمعه اول رجب 57 هجرى. (5) 
د ـ دوشنبه یا سه شنبه اول رجب 57 هجرى. (6) 
بیشتر محققان با ترجیح نظریه نخست، یعنى سوم صفر آن را پذیرفتهاند.
 
تبار والاى امام باقر(علیه السلام) :
امام محمد باقر (علیه السلام) از جانب پدر و نیز مادر، به شجره پاكیزه نبوت منتهى مىگردد. 
او نخستین مولودى است كه در خاندان علویان از التقاى دو بحر امامت (نسل حسن بن على و حسین بن على( علیهم ا لسلام) تولد یافت: (7)
						
					 
					
				 
			 
			
			
				
				
				
				
					اِلهی قَوِّ عَلی خِدمَتِکَ جَوارِحی.....