متأسّفانه چند سالى است که در شهر ما خودکشى شایع شده، و عدّه اى از جوانان و نوجوانان اقدام به این کار زشت مى کنند. ولى بنظر مى رسد که اگر جنبه شرعى و عواقب اجتماعى آن به صورت مشروح براى این گروه سنّى تشریح گردد، بسیارى از آنها از عمل خود منصرف گشته، و حتّى فکر آن را نخواهند کرد. با عنایت به این موضوع، لطفاً به سؤالات زیر پاسخ دهید:
الف) حکم شرعى قتل نفس چیست؟
ب) با توجّه به این که بدن متعلّق به خود شخص مى باشد، نه به دیگرى، و مسؤولیّت آن به خود شخص برمى گردد، چرا خودکشى حرام است؟
ج) افرادى که قتل نفس مى کنند، در عالم برزخ چه وضعى خواهند داشت؟
د) فردى که خودکشى مى کند، آیا اثر سوء این عمل در دادگاه خداوند متعال، گریبانگیر والدین او نیز مى شود؟
هـ) گرفتن مجالس سوگوارى و دفن آنها در قبرستان مؤمنین چگونه است؟
و) در برخى موارد، خانواده هاى داغدیده با این توجیه که این کار در حالت عادى صورت نگرفته، آداب و رسوم مرگ طبیعى را براى آنها اعمال مى کنند، آیا این عمل صحیح است؟
ز) آیا افرادى که خودکشى مى کنند از شفاعت اهل بیت برخوردار مى گردند؟
ح) آیا احتمال بخشودگى در درگاه حق تعالى، با عنایت به فرمایشات معصومین(علیهم السلام)براى چنین افرادى، وجود دارد؟
جواب الف تا ح:
خودکشى به یقین از گناهان کبیره است، و مالکیّت انسان نسبت به نفس خویش، نمى تواند دلیل بر خودکشى شود. همان گونه که مالکیّت انسان نسبت به اموالش، نمى تواند مجوّز آتش زدن آن گردد. البتّه باید تمام مراسم را براى این گونه افراد مانند مسلمان عادّى انجام داد، و براى نجات آنها دعا کرد، شاید مشمول عفو الهى واقع شوند.
