خطبه 22 نهج البلاغه - در سال 36 هجرى پس از بازگشت فرستادگان امام عليه السّلام از ...

ترجمه خطبه 22

(در سال 36 هجرى پس از بازگشت فرستادگان امام عليه السّلام از جانب طلحه و زبير، در سرزمين «ذى قار» اين سخنرانى را ايراد كرد)

امام عليه السّلام و شناساندن ناكثين «اصحاب جمل»

آگاه باشيد!، كه همانا شيطان حزب و يارانش را بسيج كرده و سپاه خود را از هر سو فراهم آورده است، تا بار ديگر ستم را به جاى خود نشاند و باطل به جايگاه خويش پايدار شود. سوگند به خدا ! ناكثين هيچ گناهى از من سراغ ندارند، و انصاف را بين من و خودشان رعايت نكردند! آنها حقّى را مى ‏طلبند كه خود ترك كردند، و انتقام خونى را مى ‏خواهند كه خود ريختند! اگر شريك آنها بودم، پس آنها نيز در اين خونريزى سهم دارند، و اگر تنها خودشان خون عثمان را ريختند پس كيفر مخصوص آنهاست مهم‏ترين دليل آنها به زيان خودشان است.

مى‏ خواهند از پستان مادرى شير بدوشند كه خشكيده، بدعتى را زنده مى‏ كنند كه مدّت‏ها است مرده، و چه دعوت كننده ‏اى؟! و چه اجابت كنندگانى؟! همانا من به كتاب خدا و فرمانش در باره ناكثين خشنودم. امّا اگر از آن سرباز زدند با شمشير تيز پاسخ آنها را خواهم داد، كه براى درمان باطل و يارى دادن حق كافى است.
شگفتا! از من خواستند به ميدان نبرد آيم و برابر نيزه‏ هاى آنان قرار گيرم و ضربت‏ هاى شمشير آنها را تحمّل كنم! گريه كنندگان بر آنها بگريند! تا كنون كسى مرا از جنگ نترسانده، و از ضربت شمشير نهراسانده است، من به پروردگار خويش يقين داشته و در دين خود شك و ترديدى ندارم.

-پایان خطبه -