امام رضا (ع) نماد فضيلت ها

امام رضا (ع) نماد فضيلت ها

تهران - امام هشتم شيعيان حضرت علي بن موسي الرضا (ع) همانند ديگر امامان معصوم عليهم السلام دارنده تمام كمالات و فضايل اخلاق انساني بود او آنچنان در قله شكوهمند كمال و فضيلت قرار داشت كه نه تنها پيروان بلكه دشمنان كينه توز و سرسخت نيز به مدح و ستايش ايشان پرداخته اند.

http://k.minus.com/jbrUusFw6UcPor.jpg

درباره اوصاف اخلاقي آن حضرت 'ابراهيم بن عباس' مي گويد: 'هرگز نديدم كه امام رضا (ع) به كسي يك كلمه جفا كند و نديدم كه سخن شخصي را قطع كند و نديدم كه نيازمندي را از درگاه خويش رد كند. او هرگز در حضور افراد تكيه نمي داد و هرگز او را نديدم كه با صداي بلند خنده كند،بلكه خنده اش تبسم و لبخند بود. وقتي كه خلوت مي كرد و كنار سفره مي نشست، همه خدمتكاران و غلامان را كنار سفره مي نشاند.'

* برترين انديشمند
خود امام رضا (ع) در مورد دانش بي كران حضرتش و برتري بر انديشمندان و متفكرين علوم مختلف مي فرمايد: 'زماني من در مسجدالنبي مي نشستم و در آن موقع دانشمندان زيادي در مدينه بودند، هرگاه يكي از آن ها در پاسخ پرسشي عاجز مي گشت و ديگران هم نمي توانستند از عهده جواب برآيند، همگي به من اشاره مي كردند و مسايل مشكل را مطرح مي كردند و من پاسخ همه آن ها را مي دادم.'

مرحوم شيخ صدوق مي گويد: 'مامون در هر جا كه احتمال مي داد دانشمندي باشد و توانايي مناظره و مباحثه با امام رضا (ع) را داشته باشد به مجلس خويش دعوت مي كرد و او را با امام هشتم (ع) وارد بحث مي كرد.

مامون در اين زمينه تلاش هاي فراواني به عمل آورد تا انديشمندان و نظريه پردازان فرقه ها و گروه هاي مختلف اسلامي و غيراسلامي در مباحثه علمي بر آن حضرت پيروز شوند، اما امام رضا (ع) در تمام آن جلسات و مناظره هاي سنگين و پيچيده بر تمام دانشمندان عصر خويش غلبه مي كرد.
آن حضرت با كسي به بحث و مناظره نمي پرداخت مگر اين كه در پايان،طرف مقابل به فضيلت و برتري و دانش سرشار امام هشتم (ع) اعتراف مي كرد و در برابر استدلال هاي قوي و محكم او سر تعظيم فرود مي آورد.

* درياي كرم
'يسع بن حمزه' مي گويد: در مجلس امام رضا (ع) مشغول گفت و گو بوديم كه مردي وارد شد و گفت: سلام بر تو اي فرزند پيامبرخدا! من مردي از دوستان شما هستم. اكنون از زيارت خانه خدا بازگشته ام و چيزي كه بتوانم با آن خود را به خانه برسانم ندارم. مرا به ديارم بفرست، من داراي نعمت و دولت هستم و مستحق صدقه نيستم. آنچه به من ببخشي از سوي شما صدقه خواهم داد. امام (ع) از او خواست بنشيند بعد از پايان جلسه حضرت به خانه رفت و لحظاتي بعد در را بست؛ سپس دستش را از بالاي در بيرون آورد و پرسيد آن مرد خراساني كجاست؟ مرد پاسخ داد: اين جا هستم. امام(ع) فرمود: اين دويست دينار را بگير و با آن هزينه سفرت را تامين كن. يكي از ياران حضرت پرسيد: فدايت شوم به او مهرباني كردي و چهره پنهان ساختي؟!

حضرت فرمود: چون نيازش را برآوردم، نخواستم خواري خواهش را در چهره اش ببينم. آيا اين حديث پيامبر (ص) را نشنيده اي كه فرمود: كار نيكي كه پنهان انجام شود، برابر هفتاد حج است.

* مدافع حريم اسلام
مساله دفاع فرهنگي و علمي از كيان اسلام و جلوگيري منطقي از بدعت ها و گمراهي ها از ضروريات اسلام است و موجب پاداش هاي عظيم و محبوبيت هاي بسيار بزرگ در پيش گاه خداوند خواهد شد به طوري كه پيامبر(ص) در مورد نگهباني از حريم دين و حكومت اسلامي فرموده است: 'يك شب نگهباني از حريم حكومت اسلامي برتر از هزار شب عبادت كه روزش را انسان روزه بگيرد، است.'

حضرت امام رضا(ع) در اين راستا مي فرمايد: 'عده اي از غاليان، اخباري را در مورد تشبيه به خدا و مساله جبر در شان ما به دروغ جعل كردند و با اين بيهوده گويي ها عظمت خدا را كوچك كردند. هر كس آن ها را دوست بدارد با ما دشمني كرده و هر كس آنها را دشمن بدارد با ما دوستي كرده است؛ هر كس با آن ها رابطه برقرار سازد از ما بريده است و هركس از آن ها ببرد با ما پيوند برقرار كرده است، هركس نسبت به آن ها بي اعتنايي كند، به ما نيكي كرده و هركس به آنها نيكي كند، به ما بي اعتنايي و جفا كرده است: هر كس آن ها را گرامي بدارد به ما اهانت كرده و هر كس كه به آن ها اهانت كند، به ما احترام كرده است، هر كس به آنها بدي كند به ما خوبي كرده و هر كس به آن ها خوبي كند، به ما بدي كرده است، هر كس آن ها را تصديق كند، ما را تكذيب كرده و هركس كه آنها را تكذيب كند، ما را تصديق كرده است. هر كسي كه شيعه ماست، هرگز آن ها را يار خود نگيرد و با آن ها همكاري نكند.'

*كرامات رضوي
معجزات و كرامات حضرت رضا (ع) بسيار زياد است، به طوري كه شيخ حر عاملي مي نويسد : 'معجزات امام رضا (ع) از حد تواتر تجاوز كرده است.' بنابراين چه بسيار انسان هايي هستند كه با تشرف به بارگاه ملكوتي آن امام همام (ع) از درياي بي كران كرامتش بهره و نصيبي برده اند.

شيخ صدوق مي گويد: وقتي ركن الدوله، يكي از وزراي حكومت آل بويه را از رفتن به زيارت امام علي بن موسي الرضا(ع) با خبر ساختم، به من گفت: مرقد آن امام (ع) را بارها زيارت كرده ام و حاجت هاي زيادي از ايشان گرفته ام. هنگامي كه به آن جا رفتي براي من دعا كن و به جاي من زيارت نما كه در آن مكان دعا اجابت مي شود.

* انيس قرآن
در سيره هشتمين ستاره فروزان آسمان امامت و ولايت انس با قرآن به وضوح ديده مي شود. آن بزرگوار هر سه روز يك بار تمام قرآن را تلاوت و در آيات آن تدبر مي كرد.

امام رضا(ع) شب ها هنگام خوابيدن، در بستر خويش زياد قرآن مي خواند و چون به آيه اي مي رسيد كه در آن يادي از بهشت يا جهنم شده است، مي گريست و از خداوند بهشت مي طلبيد و از دوزخ به خداوند پناه مي برد.

همچنين درباره اوصاف قرآن سخنان گهرباري از ايشان به يادگار مانده است كه هر خواننده را به فكر و انديشه در اين كتاب وا مي دارد. آن حضرت قرآن كريم را كتاب هدايت گر، سرچشمه حيات و مايه عزت دانسته، بنابراين مي فرمايد: قرآن ريسمان محكم الهي و دستگيره محكم و راهي نمونه و بي بديل است كه به بهشت منتهي مي شود و انسان را از آتش نجات مي دهد. در طول زمان كهنه نمي شود و ارزش و اعتبار خود را از دست نمي دهد، زيرا براي يك عصر قرار داده نشده است،بلكه راهنما، برهان و حجت براي هرانسان است.باطل و نادرستي در آن راه نمي يابد، نه از پيش رو و نه از گذشته ها. اين كتاب فرستاده خداي حكيم و ستوده است.'

* پاسدار نماز
همه پيامبران و امامان و اولياي خدا حرمت نماز را به بهترين وجه حفظ مي كردند و آن را با كيفيت بسيار عالي اقامه مي كردند. پس از معرفت به خدا و اصول اعتقادات، بر همه چيز آن را مقدم مي داشتند.

از منظر حضرت رضا(ع) هيچ عملي برتر و با ارزش تر از نماز نيست و آن را در اول وقت اقامه مي كرد به همين جهت آن حضرت (ع) به 'ابراهيم بن موسي' فرمود: نماز را هميشه در اول وقت شروع كن و آن را بدون علت از اول وقت به تاخير مينداز...'

امام هشتم به هيچ قيمتي فضيلت نماز اول وقت را از دست نمي داد. حتي در مهم ترين جلسات سياسي و علمي امام به نماز اول وقت اهميت مي داد. نقل مي شود كه به دستور مامون، علماي برجسته از فرقه هاي گوناگون در مجالس مناظره حاضر مي شدند و امام رضا(ع) با آن ها بحث و مناظره مي كرد. در يكي از اين مجالس 'عمران صائبي' كه از دانشمندان بزرگ بود، حاضر شد و درباره توحيد با امام رضا (ع) وارد گفت و گو شد. در آن جلسه امام سوال هاي او را با حوصله، متانت و استدلال هاي قطعي پاسخ داد و او را به سوي توحيد متمايل كرد. هنگامي كه بحث و مناظره به اوج خود رسيده بود، حضرت رضا (ع) احساس كرد كه وقت اذان ظهر و هنگام نماز است، بنابراين به مامون فرمود: وقت نماز فرا رسيده است...

* حكيم خردورز
امام رضا(ع) در روزگاري كه امامت الهي در حد پادشاهي و ولايت عهدي تنزل يافته بود، از عقل و خرد خويش بيشترين بهره را برد و با تشكيل مناظرات و احتجاجات عقلاني، خردورزان را جذب خويش كرد و عده اي از آن ها را به راه اصلي و حجت ظاهري و امامت هدايت كرد.

آن حضرت در تمام عرصه هاي زندگي بويژه عرصه سياسي رفتاري كاملا حكيمانه و خردورزانه داشت. پذيرش ولايت عهدي در دوران امامتش يك موضع كاملا عاقلانه بود كه توانست تمام شيطنت ها و نقشه هاي مامون را خنثي كند.

نتيجه اين خردورزي و تدبير آن شد كه اولا افرادي كه حتي امام را نمي شناختند و يا بغض آن حضرت را در دل داشتند با اين تدبير حكيمانه جزو عاشقان و شيفتگان امام رضا (ع) شدند ثانيا نه تنها مامون نتوانست معارضان و مخالفان شيعي را به خود خوش بين سازد، بلكه امام (ع) مايه اميد و تقويت روحيه آنان شد و ثالثا نه تنها مامون نتوانست امام (ع) را متهم به حرص بر دنيا و عشق به مقام و منصب نمايد، بلكه حشمت ظاهري بر عزت معنوي او افزود.

امام رضا سرانجام در آخر ماه صفر سال 203 ه.ق در سن 55 سالگي توسط مامون مسموم شد و در سناباد نوقان كه امروزه يكي از محلات مشهد مقدس محسوب مي شود به شهادت رسيد و در محل مرقد فعلي به خاك سپرده شد.
خبرگزاری جمهوری اسلامی (ايرنا)
-پایان-