حواشی گل استیلی به روایت رهبر انقلاب

مقام معظم رهبری در پاسخ فرمودند:

ایشان که بعداً پیش من آمد، گفتم به پاداش آن گل، پیشانى شما را می‌بوسم و بوسیدم. متأسّفانه من خیلى فرصت نمى‏کنم برنامه‏ هاى ورزشى تلویزیون را تماشا کنم؛ خیلى به‏ ندرت اتّفاق مى‏افتد. از طرفى بیشتر ورزش هایى هم که پخش مى‏شود، فوتبال است. من در فوتبال هیچ سررشته‏اى ندارم و در جوانى هم فوتبال بازى نمى‏کردم؛ به والیبال مى‏پرداختم. در عین حال، آن شبى که بازى ایران و امریکا بود، من آن بازى را نگاه کردم. البته حقیقتش این است که آن شب هم نمى‏خواستم نگاه کنم؛ چون دیروقت بود و وقت خواب من بود؛ لیکن همین‏طور که نشسته بودم، تلویزیون را روشن کردم و ناگهان با گل ایشان مواجه شدیم و دیگر خواب از سرم رفت و نشستم تا آخر بازى را تماشا کردم.

اما علّت اینکه من آن پیام را دادم. این آقایان - فوتبالیست‌ها - وقتى که پیش من آمدند، مفصّل با آن‌ها صحبت کردم که البته گزارش آن دیدار پخش نشد و مردم از محتواى آن ملاقاتى که با این جوانان داشتم، مطّلع نشدند؛ اما حالا من چند جمله‏اش را به شما مى‏گویم. قبل از آن دیدار - شاید چند هفته، و یا یک ماه و یا بیشتر - رسانه‏ هاى وابسته به امپراتورى رسانه‏اى خبرى روى این بازى تبلیغ می‌کردند که این بازى، بازى سیاسى است! با اینکه همه می‌گویند فوتبال و ورزش، سیاسى نیست؛ اما در آن موقع همه تبلیغ مى‏کردند که این یک بازى سیاسى است! از این کار، دو هدف مورد نظرشان بود: یکى مسأله تعامل ایرانى، امریکایى در این بازى بود - من نمی‌دانم شما چقدر مطّلع بودید؛ ولى ما که در جریان خبرهاى خارجى و گفتارهاى رادیوهاى گوناگون دنیا قرار مى‏گیریم، مى‏دیدیم از این مسأله پُر است - دوم اینکه پیش‏بینی هاى عمده، بخصوص از طرف خودِ امریکایی‌ها - ولو صریحاً هم اظهار نمی‌‏کردند - مبیّن این بود که ایران گل خواهد خورد؛ نه اینکه گل خواهد زد و در یک موقعیت ویژه، رئیس‏جمهور امریکا هم مى‏آمد و از موضع اقتدار و بزرگ‏منشى و بزرگوارى، یک پیام هم مى‏داد که «بله؛ حالا گل را به شما زدیم، اما بالاخره بیایید دست دوستى هم به هم بدهیم!» بنابود آن شب پیام رئیس جمهور امریکا از تلویزیون سراسریشان پخش شود. این گل و بعد دنباله بازی که بچه‏ هاى عزیزمان ادامه دادند، قضایا را صد و هشتاد درجه تغییر جهت داد و حقیقتاً مظهرى شد از وضعیت ملت ایران در مقابل امریکا. اینکه من در آن پیام گفتم «مظهر» است، نمى‏خواستم بگویم که این آقا به خاطر جنبه سیاسى گل‏زده؛ نه.

ایشان بازى فوتبال مى‏کند، ماهر است، با تکنیک آشناست، از حریفش قوی‌تر است و گل را زده است. هرکسى هم جاى ایشان بود، این گل را می‌زد؛ هرکسى هم جاى او بود، آن گل را می‌خورد. بنابراین، بحث این نبود که این گل به ‏خاطر مسأله سیاسى زده شده؛ اما این گل هویت سیاسى‏اى را که در دنیا به این بازى داده بودند، به‏ کلّى به عکس خواست آن‌ها عوض کرد و من از این موقعیت حداکثر استفاده را کردم. البته آن‌ها خیلى عصبانى شدند و بعد هم‌‌ همان عناصر امپراتورى خبرى دنیا گفتند که فلانى فوتبال را سیاسى کرد! نگفتند که ما چند هفته است که خودمان این بازى را سیاسى می‌کنیم!
-پایان-