اعمال ماه ذیقعده

اعمال ماه ذی القعده

بـدان کـه ایـن مـاه اول مـاهـهـای حـرام اسـت کـه حق تعالی در قرآن مجید ذکر فرموده و سید روایـتـی نـقـل کـرده که ذی القعده محل اجابت دعا است در وقت شدت ، و (سید همچنین ) برای روز یـک شـنـبـه ایـن مـاه نـمـازی بـا فـضـیـلت بـسـیـار از رسـول خـدا صـلی الله عـلیه و آله روایت کرده که خلاصه آن این است که در روز یکشنبه غـسـل کـنـد و وضـو بـگـیـرد و چـهـار رکـعـت نـمـاز گـذارد و در هـر رکـعـت حمد یک مرتبه و قل هو الله سه مرتبه و معوذتین یک مرتبه پس استغفار کند هفتاد مرتبه و ختم کند استغفار را به لا حول و لا قوه الا بالله العظیم پس بگوید:یا عزیز یا غفار اغفرنی ذنوبی و ذنوب جمیع المؤ منین و المومنات فانه لا یغفرالذنوب الا انت و بدان که روایت شده که هـر کـه در یـکـی از مـاهـهـای حرام سه روز پی در پی که (آن روزها) پنج شنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بدارد ثواب نهصد سال عبادت برای او نوشته می شود.

روز پنجم :

بـه مـفـاد آیـه و اذ یـرفـع ابـراهـیـم القـواعـد مـن البـیـت و اسـمـعـیـل .پـایـه هـای خـانـه کـعـبـه مـعـظـمـه بـه دسـت ابـراهـیـم و اسماعیل علیه السلام (در این روز) بنیانگذاری گردید.

روز یازدهم :

(در ایـن روز) در سـال 148 (صـد و چـهـل و هـشـت ه‍ ق ) ولادت بـا سعادت حضرت امام رضا علیه السلام واقع شده در مدینه بنا بر مشهور در تعیین اسم والده ماجده اش اختلاف است و مـشـهـور در اخـبـار تـکـتم و نجمه است و بعد از ولادت حضرت رضا علیه السلام ایشان را طاهره گفتند و روایت شده از آن بانو که گفت : چون حامله شدم به فرزند بزرگوارم به هیچ وجه سنگینی حمل در خود احساس نمی کردم و چون به خواب می رفتم صدای تسبیح و تهلیل و تمجید حق تعالی را از شکم خود می شنیدم و وقتی بر اثر ترس از خواب بیدار مـی شـدم آن صـدا را نمی شنیدم ، وقتی آن فرزند سعادتمند از من متولد گردید دست های خـود را بـر زمـیـن گذارد و سر مطهر خود را به سوی آسمان بلند کرد در لبهای مبارکش حـرکـت مـی کـرد و سخنی می گفت که نفهمیدم . و در آن ساعت امام موسی کاظم علیه السلام نـزد مـن آمـد. فرمود: گوارا باد برای تو ای نجمه کرامت پروردگار تو، پس آن فرزند سـعـادتـمـنـد را در لبـاس سـفـیـدی پیچیدم و به آن حضرت دادم (و آن حضرت ) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و آب فرات طلبید و کامش را به آن برداشت پس او را به من داد و فرمود: بگیر این کودک را که بقیه الله است در زمین و حجت خدا است بعد از من . و روایت شده که امام موسی علیه السلام به پسران خود می فرمود: ای اولاد من برادر شـمـا عـلی بـن مـوسـی عـالم آل مـحـمـد اسـت از او مـعـالم دیـن خـود را سـوال کـنـیـد و فـرمـایـشـات او را حـفـظ کـنید، به یقین از پدرم شنیدم که مکرر به من می فـرمـود: عـالم آل مـحمد در صلب تو است و ای کاش من او را درک می کردم به راستی او هم نـام امـیـرالمـؤ مـنین علی علیه السلام است و شیخ صدوق رحمه الله از ابراهیم بن العباس روایـت کـرده کـه گـفت : هرگز ندیدم که حضرت امام رضا علیه السلام به کسی باکلام خـود جـفـا کـنـد و نـدیدم که هرگز کلام کسی را قطع نماید یعنی در میان سخن کسی سخن گـویـد: و رد نـکـرد حـاجـت احدی را و تا جایی که برای او مقدور بود آن را برآورد و هیچ گاه در حضور کسی پا دراز نفرمود و در مجلس در حضور مردم تکیه نمی فرمود و هیچ وقت نـدیـدم کـه به یکی از غلامان خود بد گوید و یا فحش دهد و هیچ گاه ندیدم که آب دهان خـود را دور افـکـنـد و هیچ گاه ندیدم که در خنده خود قهقهه کند بلکه خنده او تبسم بود و چـون خـلوت می فرمود و خوان طعام نزد او می نهادند خدمتکاران خود را تمام بر سر سفره مـی طـلبـیـد حـتـی دربـان و مـیـراخـور خـود را و بـا آنـهـا غـذا مـیـل مـی نمود و عادت آن جناب آن بود که شبها کم می خوابید و بیشتر شب را بیدار بود و روزه بسیار می گرفت و روزه سه روز از هر ماه که پنج شنبه آخر ماه و چهار شنبه وسط مـاه بـاشـد از او فـوت نشد و می فرمود: روزه این سه روز برابر با روزه دهر است و آن حـضرت کثیر المعروف بود و در پنهانی صدقه بسیار می داد و بیشتر صدقات آن جناب در شـبـهـای تـاریـک بـود، پـس اگـر کـسـی ادعـا کـرد کـه مثل آن حضرت را در فضل دیده است او را تصدیق نکنید.

شب پانزدهم

شب بسیار مبارکی است خداوند نظر مرحمت می فرماید بر بندگان مؤ من خود و کسی که در ایـن شـب بـه طـاعـت حـق تـعـالی مشغول باشد از برای او اجر صد نفر سائح (75) که خداوند را طرفه العین (دو چشم به هم زدنی ) معصیت نکرده باشند خواهد بود، چنان که در روایـت نـبـوی اسـت . پـس ایـن شـب را غـنـیـمـت شـمـار و مـشـغـول کـن خـود را بـه طـاعت و عبادت و نماز و طلب حاجات از خدا زیرا روایت شده که هر کسی در این شب حاجتی را از خداوند تعالی ، در خواست کند به او داده خواهد شد.

روزبیست و سوم

(در این روز) در سال 203 ه .ق بنابر قولی شهادت حضرت امام رضا علیه السلام واقع شـد، و زیـارت آن حـضـرت از نـزدیـک و دور سـنـت اسـت . قـال السـیـد بـن (طـاووس ) فـی الاقـبـالی و رایـت فی بعضی تصانیف اصحابنا العجم رضوان الله علیهم انه یستحب آن یزار مولینا الرضا علیه السلام یوم ثالث عشرین من ذی القـعـده مـن قـرب او بعد ببعض زیاراته المعروفه اوبما یکون کالزیاره من الروایه بذلک

شب بیست و پنجم

ایـن شب دحوالارض (یعنی پهن شدن زمین از زیر خانه کعبه ) است و از لیالی شریفه است که رحمت خدا در آن نازل می شود و برخواستن برای عبادت در آن اجر فراوان دارد و از حـسـن بـن عـلی وشـا روایـت اسـت که گفت : من با پدرم در خدمت امام رضا علیه السلام شام خـوردیم در شب بیست و پنجم ماه ذی القعده پس فرمود: امشب حضرت ابراهیم علیه السلام و حـضـرت عیسی علیه السلام متولد شده اند و زمین از زیر کعبه پهن شده است پس هر که روزش را روزه بـدارد چـنـان اسـت کـه شـصـت مـاه را روزه داشته باشد و به روایت دیگر، فرمود: در این روز حضرت قائم علیه السلام قیام خواهد نمود.

روز بیست و پنجم :

روز دحـوالارض اسـت و یـکـی از آن چـهـار روزی اسـت کـه در تـمـام سـال بـه فـضـیـلت روزه گـرفـتـن مـمـتـاز اسـت و روزه اش مـثـل روزه هـفـتـاد سـال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت سپری کند برای او عبادت صد سال نوشته شود و از برای روزه دار این روز، هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار کند و این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع برای ذکر خدا و غسل دو عمل وارد شده است :

1ـ نـمـازی که در کتب شیعه قمیین روایت شده است و در آن دو رکعت است در وقت چاشت که در هـر رکـعـت بـعـد از حـمد پنج مرتبه سوره والشمس ‍ بخواند و بعد از نماز بخواند: (لا حـول و لا قـوه الا بـالله العـلی العـظـیـم ). پـس دعـا کـنـد و بـخـوانـد:یـا مقیل العثرات اقلنی عثرتی یا مجیب الدعوات اجب دعوتی یا سامع الاصوات اسمع صوتی و ارحـمـنـی و تـجـاوز عـن سـیـئاتـی و مـا عـنـدی یـا ذا الجلال و الاکرام .
2ـ خـوانـدن این دعا است که شیخ روایت فرموده : (اللهم داحی الکعبه ... و بدان که میر دامـاد رحـمـه الله در رسـاله (اربـعـه ایـام ) خـود در بـیـان اعـمـال روز دحـوالارض فـرمـوده کـه : زیـارت حـضـرت امام رضا علیه السلام در این روز افـضـل اعـمـال مـسـتـحـب و مـؤ کـد آداب مـسـنـونـه اسـت و هـمـچـنـین زیارت آن حضرت در روز اول ماه رجب الفرد نیز بسیار موکد و مورد اصرار است .

روز آخر ماه (ذی القعده )

در ایـن روز در سـال 220 ه‍ ق بـنابر مشهور حضرت امام محمد تقی علیه السلام به زهر مـعـتـصـم در بـغـداد شـهـیـد شـد و ایـن در حـالی بـود کـه از فـوت مـأمـون تـقـریـبـا دو سـال و نـیم گذشته بود
در آخر یادآور می شود روز 25 ذی القعده را روز دحـوالارض است را از دست ندهید .