به جهنم که برادرم شهید بشه!

ما برای عملیات بدر آماده شدیم. قبل از عملیات جلسه ای با حضور آقای علایی فرمانده قرارگاه نوح برگزار شد. در این جلسه فرمانده لشکرهایی که قرار بود در عملیات حضور داشته باشند شرکت داشتند و هر لشکر 2 تا فرمانده گردان خط شکن و هر گردان فرمانده گروهان ویژه اش همراهش بود تا بیایند و درباره محور خود توضیح دهند.

فرمانده لشکرها صحبت خود را کردند. فرمانده گردان ها هم همین طور. نوبت لشکر ثارالله رسید. حاج قاسم محور عملیاتی را توضیح داد و حاج رضا عباس زاده و حاج احمد امینی هم توصیحات لازم را دادند.

من هم بلند شدم و ضمن معرفی خودم و سمتم توضیحاتی را ایراد کردم و سئوالاتی را هم که آقای علایی می پرسید جواب دادم. بعد از من علی برادرم بلند شد و خودش را معرفی کرد.
آقای علایی پرسید: «شما با محمد میرزایی چه کاره هستید؟»
علی گفت: «ما برادریم.»

آقای علایی هم به حاج قاسم ایراد گرفت و گفت: «شما آمده اید دو تا برادر را گذاشتید فرمانده گروهان ویژه فکر نکردید که اگر یکی از برادرها در حین عملیات، اسیر یا شهید شود در روحیه آن یکی برادر تاثیر می گذارد و نمی تواند ماموریتش را درست انجام دهد ... »

هنور حرف آقای علایی تمام نشده که علی برادرم گفت: «ما مثل شما ستادی ها نیستیم ما می رویم جلو، به جهنم که برادرم شهید بشه مگر من برای برادرم آمدم جبهه؟!»

همه زدند زیر خنده. آقای علایی هم رو به حاج قاسم گفت: حرف حقی بود. ما ستادی هستیم و او درست می گوید.
-پایان-