حکم دروغگویی

سلام علیکم.دروغ کلید همه بدیهاست.حتما شنیدی که روایت داریم : اگر همه بدیها رو توی یک اتاق بزاری کلید اون اتاق دروغه؛ یعنی کلید همه وانواع گناهان با دروغ باز میشه.ما روایتی داریم که وقتی شخص دروغگو دروغی میگه ؛ ملائکه لعنش میکنند میگن خدا لعنتت کنه که با دروغی که گفتی بوی گندی ازت متصاعد شد واومد بالا ما رو اذیت کرد.یعنی دروغ بوی بدی داره که وقتی بالا میره ملائکه رو اذیت میکنه وسبب لعن میشه.خداوند هم در قران جاویدش دروغگو را نفرین فرموده: قُتِلَ الخَرّاصون.. ای مرگ بر دروغگو...
پس میبینی که بالاترین گناه دروغه والبته روایات زیادی در باب دروغ داریم که در این مقال نمیگنجه؛ وباعث تطویل کلام میشه که از حوصله تو هم خارجه. گاهی با یک دروغ زندگی ها از هم پاشیده میشه وگاهی سبب قتل میشه و..... خدا میداند که دروغ چه عواقبی رو بدنبال داره؛ لذا باید بکوشیم این عادت نامبارک رو از خودمون دور کنیم که سبب اعتیادمون نشه.
خوب حالا که به زشتی های دروغ پی بردی با یک توبه جانانه که دیگه بخواهی دروغ را ترک کنی خداوند می بخشدت البته اگر باعث ناهنجاری در زندگی دیگران نشده باشی والا چرا؛ حق الناس گردنت میاد که باید هر طوری شده از دل طرف مقابل درآری واینکه اگر اون از دروغ تو لطمه دیده جبران کنی.

غیبت غیبته چه پشت سر یک آدم معمولی وچه پشت سر فرد اول مملکت.وگاهی غیبت نیست که بلکه تهمت هم میشه ودروغ هم. یعنی چی؟ مثلا میشینی غیبت شخصی رو میکنی که اون چیزی که میگی در اون نیست؛ این هم میشه غیبت وهم میشه تهمت؛ که بلکه دروغ هم هست.سه گناه کبیره.پس می بینی با یک غیبت دچار عوارض ناخواسته ونامبارک دیگری هم میشیم که فقط خدا باید رحممون کنه.از این گناهان زود توبه کن اونم در این ماه مبارک که خداوند اَرحَم الرّاحِمینه ؛ وشخصی که پشیمان بشه از گناه واقعا خداوند می بخشه. ولی بهر حال باید برای طرف مقابل هم اگر بطور جدی دچار لطمه نشده استغفار کرد ؛ وپیش هر کسی غیبتش را کردیم ؛ تعریفش را بکینم تا اون وجهه از دست رفته اش به او برگرده. چون انسان یک عمر آبرو جمع میکنه ویکی دیگه یک لحظه تمام اون آبرویی که یک عمر ذره ذره جمع کرده وبین مردم اعتبار بدست آورده با یک دروع با یک تهمت با یک غیبت همه رو به آب میده؛ وترور شخصیتیش میکنه وبین مردم با آنکه اون دروغ؛ اون تهمت ؛ صحت نداره اما مفتضحش میکنه , حالا کو تا باز بین مردم مبرا بشه از گناهش ومردم باور کنند ووجهه اش به او برگرده.

گناه هم هیچ حالی نداره.شخص گناه کار همیشه وجدان ناراحتی داره ؛ ترس از اینکه نکنه روزی بین مردم بی آبرو بشه !! پس میبینی شخص گنه کار هیچوقت آرامش نداره که بخواد با گناهش حال کنه.وگناه هم گناهه چه کوچک چه بزرگ واصلا کوچک وبزرگ معنایی نداره ؛ چون باید ببینیم چه شخصی رو تمرد میکنیم.؟ خداوند عالم ؛ که همتایی ندارد وفرموده گناه نکنید او را تمرد میکنیم. پس گناه گناهه . باید از همه گناهانمون بدرگاه الهی توبه کنیم. تازه روایت هست که شخص غیبت کننده اگر توبه کند آخرین نفریه که وارد بهشت خواهد شد.