عصر امام صادق علیه السلام عصر طلايى دانش
عصر امام صادق (ع) عصر طلايى دانش
حضرت امام جعفر صادق (ع) پيشواي ششم مسلمانان، در 25 شوال سال 148 هجرى به دست خليفه عباسي، منصور دوانيقي مسموم شد و در مدينه به شهادت رسيد. امام صادق (ع) به شيخ‌الائمه نيز معروف است زيرا عمري طولاني‌تر از تمامي ائمه اطهار (ع) داشته است. آن حضرت در قبرستان بقيع و در كنار پدر، جد و امام حسن مجتبي (ع) دفن شده است.
آن امام همام به هنگام شهادت 65 سال داشته و مدت 34 سال از امامتش مي‌گذشته است.
نگاهي به زندگاني آن حضرت
حضرت امام جعفر صادق (ع) رييس مذهب جعفرى (شيعه) در روز 17 ربيع‌‌الاول سال 83 هجرى چشم به جهان گشود. پدرش امام محمد باقر (ع) و مادرش "ام فروه" دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر است. كنيه آن حضرت "ابو عبدالله" و لقبش "صادق" است. حضرت صادق تا سن 12 سالگى معاصر جد گرامي‌اش حضرت سجاد بود. بنابراين صرف نظر از جنبه الهى و افاضات رحمانى كه هر امامى آن را داراست، بهره‌مندى از محضر پدر و جد بزرگوار موجب شد كه آن حضرت با استعداد ذاتى و شم علمى و ذكاوت بسيار، به حد كمال علم و ادب برسد و در عصر خود بزرگ‌ترين قهرمان علم و دانش شود.
پس از درگذشت پدر بزرگوارش و در مدت 34 سال "مكتب جعفرى" را پايه‌ريزى فرمود و موجب بازسازى و زنده نگهداشتن شريعت محمدى (ص) شد.
زندگى پر بار امام جعفر صادق (ع) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنى اميه (هشام بن عبدالملك - وليد بن يزيد - يزيد بن وليد - ابراهيم بن وليد - مروان حمار) كه هر يك به نحوى موجب‌ات تالم و تاثر و كدورت روح بلند امام معصوم (ع) را فراهم مى‌كرده‌اند و دو نفر از خلفاى عباسى (سفاح و منصور) نيز در زمان امام (ع) مسند خلافت را تصاحب كردند و نشان دادند كه در بيداد و ستم بر امويان پيشى گرفته‌اند؛ چنانكه امام صادق (ع) در 10 سال آخر عمر شريفش در ناامنى و ناراحتى بيشترى به سر مى‌برد.
