خلاصه ایی در مورد تولد حضرت زهرا سلام الله علیها

اتفاقية ملخص عن ولادة الزهراء سلام الله علیها

روى محمد بن جریر الطبری عن المفضل بن عمر ، قال : قلت لأبی عبد الله جعفر بن محمد ( علیه السلام ) : کیف کانت ولادة فاطمة ( علیها السلام ) ؟ قال : نعم ، إن خدیجة ( رضوان الله علیها ) لما تزوج بها رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) هجرتها نسوة مکة ، فکن لا یدخلن علیها ، ولا یسلمن علیها ، ولا یترکن امرأة تدخل علیها ، فاستوحشت خدیجة من ذلک .

فلما حملت بفاطمة ( علیها السلام ) ، وکانت خدیجة تغتم وتحزن إذا خرج رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) ، فکانت فاطمة تحدثها من بطنها، وتصبرها ، وکان حزن خدیجة وحذرها على رسول الله . وکانت خدیجة تکتم ذلک عن رسول الله ( صلى الله علیه وآله).
فدخل یوما ، فسمع خدیجة تحدث فاطمة ، فقال لها : یا خدیجة ، من یحدثک ؟ ! قالت : الجنین الذی فی بطنی یحدثنی ویؤنسنی . فقال لها : یا خدیجة ، هذا جبرئیل یبشرنی بأنّها أنثى ، وأنها النسمة الطاهرة المیمونة ، وأن الله ( تعالى ) سیجعل نسلی منها ، وسیجعل من نسلها أئمة فی الأمة ، ویجعلهم خلفاء فی أرضه بعد انقضاء وحیه .
فلم تزل خدیجة على ذلک إلى أن حضرت ولادتها ، فوجهت إلى نساء قریش وبنی هاشم لیلین منها ما تلی النساء من النساء . فأرسلن إلیها بأنک عصیتنا ، ولم تقبلی قولنا ، وتزوجت محمدا ، یتیم أبی طالب ، فقیرا لا مال له ، فلسنا نجیئک ، ولا نلی من أمرک شیئا ، فاغتمت خدیجة لذلک .

فبینا هی فی ذلک إذ دخل علیها أربع نسوة طوال کأنهن من نساء بنی هاشم ، ففزعت منهن ، فقالت لها إحداهن : لا تحزنی – یا خدیجة – فإنا رسل ربک إلیک ، ونحن أخواتک ، أنا سارة ، وهذه آسیة بنت مزاحم وهی رفیقتک فی الجنة ، وهذه مریم بنت عمران ، وهذه صفوراء بنت شعیب، بعثنا الله إلیک لنلی من أمرک ما تلی النساء من النساء . فجلست واحدة عن یمینها ، والأخرى عن یسارها ، والثالثة بین یدیها ، والرابعة من خلفها ، فوضعت خدیجة فاطمة ( علیها السلام ) طاهرة مطهرة ، فلما سقطت إلى الأرض أشرق منها النور حتى دخل بیوتات مکة ، ولم یبق فی شرق الأرض ولا غربها موضع إلا أشرق فیه ذلک النور .

فتناولتها المرأة التی کانت بین یدیها ، ودخلت عشر من الحور العین ، کل واحدة منهن معها طست من الجنة وإبریق ، وفی الإبریق ماء من الکوثر ، فتناولتها المرأة التی کانت بین یدیها فغسلتها بماء الکوثر ، وأخرجت خرقتین بیضاوتین ، أشد بیاضا من اللبن وأطیب رائحة من المسک والعنبر ، فلفتها بواحدة ، وقنعتها بأخرى .
ثم استنطقتها فنطقت فاطمة ( علیها السلام ) بشهادة أن لا إله إلا الله ، وأن أبی رسول الله سید الأنبیاء ، وأن بعلی سید الأوصیاء ، وأن ولدی سیدا الأسباط . ثم سلمت علیهن ، وسمت کل واحدة منهن باسمها ، وضحکن إلیها . وتباشرت الحور العین ، وبشر أهل الجنة بعضهم بعضا بولادة فاطمة ( علیها السلام ) ، وحدث فی السماء نور زاهر ، لم تره الملائکة قبل ذلک الیوم ، فلذلک سمیت الزهراء ( صلوات الله علیها ) . وقالت : خذیها ، یا خدیجة ، طاهرة مطهرة ، زکیة میمونة ، بورک فیها وفی نسلها . فتناولتها خدیجة فرحة مستبشرة ، فألقمتها ثدیها ، فشربت فدر علیها ، وکانت ( علیها السلام ) تنمو فی کل یوم کما ینمو الصبی فی شهر ، وفی شهر کما ینمو الصبی فی السنة ، ( صلوات الله علیها )
دلائل الامامة - ( الشیعی) – ص ۷۷ – ۷۹

السنة النظر في ولادة الزهراء سلام الله علیها

ولادة فاطمة بنت الرسول ( صلی الله علیه وآله ) : یذکر البعض : أن فاطمة الزهراء ( علیها السلام ) ، بنت الرسول الأکرم ( صلى الله علیه وآله وسلم ) ، قد ولدت قبل البعثة ، ثم یختلفون – أولئک البعض – فیما بینهم فی تحدید سنة ولادتها ، فبعضهم یقول : إنها ولدت سنة بناء الکعبة ، أی قبل البعثة بخمس سنین

تاریخ الخمیس ج ۱ ص ۲۷۷ ، وذخائر العقبى ص ۵۲ ومقاتل الطالبیین ص ۴۸ ، وسیرة مغلطای ص ۱۷ عن ابن الجوزی . والبحار ج ۴۳ ص ۹ .
وبعضهم یقول : إنها ولدت قبل البعثة بسبع سنین.

تاریخ الخمیس ج ۱ ص ۲۷۸ ، وذخائر العقبى ص ۵۲ .
وقیل باثنتی عشرة سنة .

تاریخ الخمیس ج ۱ ص ۲۷۷ ، وذخائر العقبى ص ۵۲ ، والمواهب اللدنیة ج ۱ ص ۱۹۸ والاستیعاب هامش الإصابة ج ۴ ص ۳۷۴ ، واختاره الحاکم فی المستدرک ج ۳ ص ۱۶۱ .
والقائلون بأنها ولدت بعد البعثة اختلفوا أیضا ، بین قائل : إنها ولدت سنة البعثة ، البحار ج ۴۳ ص ۸ عن إقبال الأعمال ، عن حدائق الریاض ، للشیخ المفید رحمه الله وتاریخ الخلفاء : ص ۷۵ . وهو مقتضى کلام العسقلانی فی تهذیب التهذیب : ج ۲ ص ۴۴۱ حیث قال : إنها تزوجت فی السنة الثانیة من الهجرة وعمرها خمسة عشر سنة وخمسة أشهر ونصفا .

وقیل : فی الثانیة .
البحار : ج ۴۳ ص ۹ ، وفی الاستیعاب ( بهامش الإصابة ) : ج ۴ ص ۳۷۴ أنها ولدت سنة إحدى وأربعین من مولد النبی ( ص ) ونهایة الإرب ج ۱۸ ص ۲۱۳ .

وقیل : سنة أحدى وأربعین من عمره الشریف . مستدرک الحاکم ج ۳ ص ۱۶۳ ذکر أنها ماتت وعمرها ( ۲۱ ) سنة وولدت على رأس ( ۴۱ ) من مولده ( ص ) . وکذا فی نهایة الإرب ج ۱۸ ص ۲۱۳ ودلائل النبوة للبیهقی ط دار الکتب العلمیة ج ۲ ص ۷۱ والتبیین فی أنساب القرشیین ص ۹۱ ومختصر تاریخ دمشق ج ۲ ص ۲۶۹ والمواهب اللدنیة ج ۱ ص ۱۹۸ والاستیعاب بهامش الإصابة ج ۴ ص ۳۷۴ . وسیرة مغلطای ۱۷ ، والبحار ج ۴۳ ص ۸ ، وملحقات إحقاق الحق للمرعشی ج ۱۰ ص ۱۱ عن الثغور الباسمة للسیوطی . وراجع : البصائر والذخائر ج ۱ ص ۱۹۳ وراجع تاریخ الیعقوبی ج ۲ ص ۲۰ .

القول الحق : والقول الحق هو ما علیه شیعة أهل البیت تبعا لأئمتهم ( علیهم السلام ) ، وأهل البیت أدرى بما فیه ، وتابعهم علیه جماعة من غیرهم ، وهو أنها قد ولدت فی السنة الخامسة من البعثة ، وتوفیت وعمرها ثمانیة عشر عاما . ذخائر العقبى ص ۵۲ وتاریخ الخمیس ج ۱ ص ۲۷۸ نقلا عن الامام أبی بکر أحمد بن نصر بن عبد الله الدراع فی کتاب تاریخ موالید أهل البیت ومروج الذهب : ج ۲ ص ۲۸۹ ، والبحار ج ۴۳ ص ۱ – ۱۰ عن الکافی بسند صحیح ، والمصباح الکبیر ، ودلائل الإمامة ، ومصباح الکفعمی ، والروضة ، ومناقب ابن شهرآشوب ، وفی الأخیرین : أنها ولدت بعد البعثة بخمس سنین ، وبعد الاسراء بثلاث سنین ، وکذا فی کشف الغمة : ج ۲ ص ۷۵ ، وإثبات الوصیة للمسعودی ، وغیر ذلک .

ویدل على أنها قد ولدت بعد البعثة روایات کثیرة ، أوردها جماعة من العلماء ، على اختلاف نحلهم ومشاریهم ، تدل على أن نطفتها قد انعقدت من ثمر جاء به جبرئیل إلى النبی ( صلى الله علیه وآله وسلم ) من الجنة ، حین الاسراء والمعراج ، وذلک مروی عن عدد من الصحابة ، منهم : عائشة ، وعمر بن الخطاب ، وسعد بن مالک ، وابن عباس ، وغیرهم . تجد بعض هذه الروایات فی کتب الشیعة ، مثل : البحار ج ۴۳ ص ۴ و ۵ و ۶ عن أمالی الصدوق ، وعیون أخبار الرضا ، ومعانی الاخبار ، وعلل الشرائع ، وتفسیر القمی ، والاحتجاج وغیر ذلک . والأنوار النعمانیة ج ۱ ص ۸۰ . وفی کتب غیرهم مثل : المستدرک على الصحیحین : ج ۳ ص ۱۵۶ ، وتلخیصه للذهبی ( مطبوع بهامشه ) ، ونزل الأبرار : ص ۸۸ ، والدر المنثور : ج ۴ ص ۱۵۳ ، وتاریخ بغداد : ج ۵ ص ۸۷ ، والمناقب لابن المغازلی : ص ۳۵۷ . تاریخ الخمیس ج ۱ ص ۲۷۷ ، وذخائر العقبى ص ۳۶ ولسان المیزان ج ۱ ص ۱۳۴ واللآلی المصنوعة ج ۱ ص ۳۹۲ – ۳۹۴ ، ونقله النجفی فی ملحقات إحقاق الحق ج ۱۰ ص ۱ – ۱۰ عن بعض من تقدم وعن میزان الاعتدال والروض الفائق ، ونزهة المجالس ، ومجمع الزوائد ، وکنز العمال ، ومنتخبه ، ومحاضرة الأوائل . ومقتل الحسین للخوارزمی ، ومفتاح النجاة ، والمناقب لعبد الله الشافعی ، وإعراب ثلاثین سورة ، واخبار الدول . وستأتی بغیة المصادر حین الکلام حول تاریخ الاسراء والمعراج .

فلیراجع: الصحیح من سیرة النبی الأعظم (ص) – السید جعفر مرتضى – ج ۲ – ص ۱۷۷ – ۱۷۹

أعلى فضائل الزهراءسلام الله علیها

وکان جبرئیل علیه السلام یأتیها فیُحسِن عزاءَها على أبیها ، ویُطَیِّب نفسها ، ویخبرها عن أبیها ومکانه ، ویخبرها بما یکون بعدها فی ذریتها ، وکان علی علیه السلام یکتب ذلک ، فهذا مصحف فاطمة علیها السلام .

الکافی ج ۱ ص ۲۴۱٫
عیون المعجزات : عن سلمان ، عن عمار فی حدیث : إن فاطمة الزهراء(علیها السلام)نادت أمیر المؤمنین(علیه السلام): أدن لأحدّثک بما کان وبما هو کائن وبما لم یکن إلى یوم القیامة حین تقوم الساعة – الخبر.

مستدرک سفینة البحار ج ۸ ص ۲۴۳٫

التقليد من الزهرا سلام الله علیها

الگوی حضرت مهدی
عن المهدى(علیه السلام) وفى ابنة رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم)لی أسوة حسنة.

الغیبة للطوسى: ۱۷۳٫ ط. النجف، البحار: ۵۳/۱۸۰٫
عن العسکرى(علیه السلام) نحن حجّة اللّه على خلقه و فاطمة حجّة علینا.

تفسیر أطیب البیان: ۱۳/۲۳۵٫
سازش بامشکلات

عن الشعبی قال قال علی : «تزوجت فاطمة بنت محمد صلى الله علیه وسلم وما لی ولها فراش غیر جلد کبش ، ننام علیه باللیل ونعلف علیه ناضحنا بالنهار وما لی خادم غیرها» ( هناد والدینوری) .

کنز العمال ج ۱۳ ص ۶۸۲، بحار الأنوار ج ۷۶ ص ۳۲۲،
استحیاؤها من تکلّف علیاً مالا یقدر علیه

طلب على(علیه السلام) عن فاطمة(علیها السلام) طعاماً فقالت: ماکانت الا ما أطعمتک منذ یومین آثرت به على نفسى وعلى الحسن و الحسین. فقال: ألا أعلمتنى فأتیتکم بشىء؟ فقالت: یا أبالحسن إنّى أستحیى من الهى أن اکلّفک مالا تقدر علیه.
بحار: ۴۱/۳۰ و ۴۳/۳۱ و عوالم: ۱۱/۱۵۸

حقوق الزوج

عن على(علیه السلام) فواللّه ما أغْضَبْتُها و لا أکْرَهْتُها على أمر حتّى قبضها اللّه عز وجل ولا أغضبَتْنى و لا عصت لى أمراً ولقد کنت أنظر الیه فتنکشف عنّى الهموم والاحزان.

بحار: ۴۳/۱۳۴ عوالم:۱۱/۳۲۸٫

فی. الرعاية صلى الله عليه والحضور من الأطفال

ابن نما فى مثیر الاحزان من تاریخ البلاذرى … انصرف النبى(صلى الله علیه وآله وسلم)الى منزل فاطمة(علیها السلام) فرآها قائمة خلف بابها فقال: مابال حبیبتى ههنا؟ فقالت ابناک خرجا غدوة و قد غبى علىّ خبرهما فمضى رسول اللّه یقفو آثارهما حتّى صار الى کهف جبل فوجدهما نائمین و حیّة مطوّقة عند رؤسهما فأخذ حجراً و أهوى الیها فقالت: یا رسول اللّه و اللّه مانمت عند رؤوسهما الا حراسة لهما فدعا لها بخیر. ثمّ حمل الحسن على کتفه الیمنى والحین على کتفه الیسرى فنزل جبرئیل فأخذ الحسین وحمله فکانا بعد ذلک یفتخران فیقول الحسن: حملنى خیر أهل الارض و یقول الحسین حملنى خیر أهل السماء.

بحار: ۴۳/۳۱۶٫

نظر اهل سنت در مقایسه حضرت زهرا و خلفاى اربعه و خدیجه و عائشه



قال ابن حجر: قال السُبکی: الذی نختاره وندین اللّه به أن فاطمة أفضل من خدیجة ثمّ عائشة.

فتح الباری: ۷/۱۰۵، فیض القدیر: ۴/۵۵۵، جواهر المطالب لابن الدمشقی الشافعی: ۱/۱۵۳٫
فاطمة أفضل من الخلفاء الأربعة

قال المُناوی: وذکر العلم العراقی: إن فاطمة وأخاها إبراهیم أفضل من الخلفاء الأربعة باتفاق .
فیض القدیر فی شرح الجامع الصغیر ۴/ ۵۵۶٫

أفضل شيء أن حضرة الزهراء سلام الله علیها مع الادارة؟

واللّه لأدعونّ اللّه علیک فی کلّ صلاة

قال ابن قتیبة الدینوری: فقال عمر لأبی بکر، رضی اللّه عنهما: انطلق بنا إلى فاطمة، فإنا قد أغضبناها، فانطلقا جمیعاً، فاستأذنا على فاطمة، فلم تأذن لهما، فأتیا علیّاً فکلّماه، فأدخلهما علیها، فلما قعدا عندها، حوّلت وجهها إلى الحائط، فسلّما علیها، فلم تردّ علیهما السلام، فتکلّم أبو بکر فقال: یا حبیبة رسول اللّه ! واللّه إن قرابة رسول اللّه أحب إلی من قرابتی، وإنک لاحب إلی من عائشة ابنتی، ولوددت یوم مات أبوک أنّی متُّ، ولا أبقى بعده، أفترانی أعرفک واعرف فضلک وشرفک وأمنعک حقّک ومیراثک من رسول اللّه، إلاّ أنّی سمعت أباک رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم یقول: – لا نورث، ما ترکنا فهو صدقة -، فقال: أرأیتکما إن حدّثتکما حدیثاً عن رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم تعرفانه وتفعلان به ؟ قالا: نعم.

فقالت: نشدتکما اللّه ألم تسمعا رسول اللّه یقول: رضا فاطمة من رضای، وسخط فاطمة من سخطی، فمن أحبّ فاطمة ابنتی فقد أحبّنی، ومن أرضى فاطمة فقد أرضانی، ومن أسخط فاطمة فقد أسخطنی ؟ قالا: نعم، سمعناه من رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم، قالت: فإنّی أُشهد اللّه وملائکته أنّکما أسخطتمانی وما أرضیتمانی، ولئن لقیت النبی لأشکونّکما إلیه.
فقال أبو بکر: أنا عائذ باللّه تعالى من سخطه وسخطک یا فاطمة، ثمّ انتحب أبو بکر یبکی، حتى کادت نفسه أن تزهق. وهی تقول: واللّه لأدعونّ اللّه علیک فی کلّ صلاة أصلّیها.
الإمامة والسیاسة، تحقیق الشیری ج ۱، ص ۳۱٫
لم یؤذن بأبی بکر لصلاة فاطمة (علیها السلام)

قال البخاری: «فلمّا توفّیت دفنها زوجها علی لیلاً ولم یؤذن بها أبا بکر وصلّى علیها. وکان لعلیّ من الناس وجه، حیاة فاطمة، فلمّا توفّیت استنکر على وجوه الناس».
صحیح بخارى: ج ۵، ص ۸۲، کتاب المغازى باب غزوة خیبر

هاجم مسلحون منزل علي بن أبي طالب كان صامتا؟

آیا علی بن ابیطالب در برابر حمله مهاجمین به منزلش سکوت کرد؟

اولا: امام علی (ع) در قدم نخست از خود واکنش نشان داد ; چنانچه آلوسی مفسر مشهور اهل سنت در این باره می نویسد : … وفیه (کتاب سلیم بن قیس) أیضا أنه لما یجب على غضب عمر وأضرم النار بباب علی وأحرقه ودخل فاستقبلته فاطمة وصاحت یا أبتاه ویا رسول الله فرفع عمر السیف وهو فی غمده فوجأ به جنبها المبارک ورفع السوط فضرب به ضرعها فصاحت یا أبتاه فأخذ علی بتلابیب عمر وهزه ووجأ أنفه ورقبته.

تفسیر الروح و المعانی – الآلوسی – ج ۳ – ص ۱۲۴٫
عمر با غلاف شمشیر به پهلوی مبارک فاطمه و با تازیانه به بازوی حضرت زد . فاطمه ، صدا زد : یا ابتاه علی (ع) ناگهان از جا برخاست و گریبان عمر را گرفت و بر زمین زد و بر بینی و گردنش کوبید

نقل این قضیه توسط آلوسی به هر نیتی که باشد ، نشانگر این است که واکنش علی (ع) در منابع معتبر شیعه در قرن اول و دوم شیعه وجود داشته است .
ثانیاً: برفرض این که واکنشی نشان نداده است ، به همان دلیلی بوده که پیامبر اسلام (ص) در مکه مکرمه ، در قبال، شکنجه صحابه و حتی قتل سمیه مادر عمار یاسر واکنش نشان نداد.
ثالثاً : وقتی یاران رسول خدا به خانه عثمان ریختند و متعرض همسر او شده و حتی دست او را با شمشیر قطع کردند ، عثمان هیچ واکنشی از خود نشان نداد .
شهادت حضرت زهرا در روایات معصومین
از زبان رسول اکرم
اولاً: جوینی (۷۳۰ه) استاد ذهبی که در حق او می گوید: الامام المحدث الاوحد الاکمل فخر الاسلام. تذکرة الحفاظ ج ۴ ، ص ۱۵۰۵- ۱۵۰۶ ، رقم ۲۴ .

از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم اینگونه روایت می کند : وَ أَنِّی لَمَّا رَأَیْتُهَا ذَکَرْتُ مَا یُصْنَعُ بِهَا بَعْدِی کَأَنِّی بِهَا وَ قَدْ دَخَلَ الذُّلُّ فی بَیْتَهَا وَ انْتُهِکَتْ حُرْمَتُهَا وَ غُصِبَتْ حَقَّهَا وَ مُنِعَتْ إِرْثَهَا وَ کُسِرَ جَنْبُهَا ]وَ کُسِرَتْ جَنْبَتُهَا [وَ أَسْقَطَتْ جَنِینَهَا وَ هِیَ تُنَادِی یَا مُحَمَّدَاهْ فَلَا تُجَابُ وَ تَسْتَغِیثُ فَلَا تُغَاثُ … فَتَکُونُ أَوَّلَ مَنْ یَلْحَقُنِی مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَتَقْدَمُ عَلَیَّ مَحْزُونَةً مَکْرُوبَةً مَغْمُومَةً مَغْصُوبَةً مَقْتُولَة . اللهم العن من ظلمها و عاقب من غصبها ، و ذلل من أذلّها ، و خلّد فی نارک من ضرب جنینها حتی ألقت ولدها ، فتقول الملائکة عند ذلک : آمین.

فرائد السمطین ج۲ ، ص ۳۴ و ۳۵

از زبان حضرت امیر
ثانیاً : حضرت علی (ع) به هنگام دفن فاطمه (س) فرمود: (وَ سَتُنْبِئُکَ ابْنَتُکَ بِتَظَافُرِ أُمَّتِکَ عَلَى هَضْمِهَا) به زودى دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امّت تو چگونه در ستمکارى بر او اجتماع کردند، از فاطمه علیها السّلام بپرس، و احوال اندوهناک ما را از او خبر گیر، که هنوز روزگارى سپرى نشده، و یاد تو فراموش نگشته است.
نهج البلاغه خطبه ۲۰۲٫
از زبان امام حسن و امام حسین
ثالثاً: در بند ۸ سخن امام حسن و حسین (ع) در باره شهادت حضرت زهرا نقل شد.
از زبان امام کاظم
رابعاً: کلینی از امام کاظم (ع) نقل می کند که فرمود: إِنَّ فَاطِمَةَ (علیها السلام ) صِدِّیقَةٌ شَهِیدَةٌ … فاطمه صدیقه و شهیده بود.
کافی ج۱، ص ۴۵۸