خطبه 17 - در اين خطبه مدّعيان قضاوت را مى‏ شناساند كه عهده دار قضاوت هستند و شايسته آ

ترجمه خطبه 17

(در اين خطبه مدّعيان قضاوت را مى‏ شناساند كه عهده دار قضاوت هستند و شايسته آن نيستند)

1- شناخت بدترين انسانها

دشمن‏ترين آفريده‏ ها نزد خدا دو نفرند: مردى كه خدا او را به حال خود گذاشته، و از راه راست دور افتاده است، دل او شيفته بدعت است و مردم را گمراه كرده، به فتنه انگيزى مى ‏كشاند و راه رستگارى گذشتگان را گم كرده و طرفداران خود و آيندگان را گمراه ساخته است. بار گناه ديگران را بر دوش كشيده و گرفتار زشتى‏ هاى خود نيز مى‏باشد. و مردى كه مجهولاتى به هم بافته، و در ميان انسان‏هاى نادان امّت، جايگاهى پيدا كرده است، در تاريكى ‏هاى فتنه فرو رفته، و از مشاهده صلح و صفا كور است. آدم نماها او را عالم ناميدند كه نيست، چيزى را بسيار جمع آورى مى‏ كند كه اندك آن به از بسيار است، تا آن كه از آب گنديده سيراب شود، و دانش و اطّلاعات بيهوده فراهم آورد.

2- روانشناسى مدّعيان دروغين قضاوت

در ميان مردم، با نام قاضى به داورى مى‏ نشيند، و حلّ مشكلات ديگرى را به عهده مى ‏گيرد، پس اگر مشكلى پيش آيد، با حرف‏هاى پوچ و تو خالى و رأى و نظر دروغين، آماده رفع آن مى ‏شود. سپس اظهارات پوچ خود را باور مى ‏كند، عنكبوتى را مى‏ ماند كه در شبهات و بافته‏ هاى تار خود چسبيده، نمى‏ داند كه درست حكم كرده يا بر خطاست اگر بر صواب باشد مى‏ ترسد كه خطا كرده، و اگر بر خطاست، اميد دارد كه رأى او درست باشد.
نادانى است، كه راه جهالت مى ‏پويد، كورى است كه در تاريكى گمشده خود را مى‏ جويد، از روى علم و يقين سخن نمى ‏گويد، روايات را بدون آگاهى نقل مى ‏كند، چون تند بادى كه گياهان خشك را بر باد دهد، روايات را زير و رو مى ‏كند، كه بى حاصل است. به خدا سوگند، نه راه صدور حكم مشكلات را مى‏داند، و نه براى منصب قضاوت أهليّت دارد آنچه را كه نپذيرد علم به حساب نمى‏آورد، و جز راه و رسم خويش، مذهبى را حق نمى‏ داند، اگر حكمى را نداند آن را مى‏پوشاند تا نادانى او آشكار نشود، خون بى گناهان از حكم ظالمانه او در جوشش و فرياد ميراث بر باد رفتگان بلند است. به خدا شكايت مى‏ كنم از مردمى كه در جهالت زندگى مى ‏كنند و با گمراهى مى ‏ميرند، در ميان آنها، كالايى خوارتر از قرآن نيست اگر آن را آنگونه كه بايد بخوانند، و متاعى سود آورتر و گرانبهاتر از قرآن نيست اگر آن را تحريف كنند، و در نزد آنان، چيزى زشت‏تر از معروف، و نيكوتر از منكر نمى ‏باشد.

-پایان خطبه -