۱۹٫ اِن َّاللهَ لا یُحِبُّ مَن کانَ مُختالَا ًفَخُورَاً [نساء/۳۶] : خداوند تبارک و تعالی انسان خود پسند و متکبر را دوست ندارد.

۲۰٫ اِنَّ الاِنسان َلَکَفُورٍ [حج/۶۶] : انسان موجودی بسیار ناسپاس و کافر کیش است.

۲۱٫ وَ کان َالاِنسان ُقَتوُرَاً [اسراء/۱۰۰] : انسان موجودی ممسک و تنگ نظر است.

۲۲٫ و َکان َالاِنسانُ عَجُولَاً [اسراء/۱۱] : انسان موجودی عجول و شتابگر است.

۲۳٫ و َکانَ الِانسان ُاَکثَر َشَیءٍ جَدَلَا ً[کهف/۵۴] : انسان موجودی است که با سخن حق به جدال و خصومت بر می خیزد.

۲۴٫ وَ اِنَّهُ لَحُبِّ الخَیر ِلَشَدیِدٍ [عادیات/۸] : انسان به شدت به خیر علاقه مند است.

۲۵٫ اِنَّ اِلانسان َخَلَقَ هَلُوعَا ً[معارج/۱۹] : انسان حریص و ناشکیبا آفریده شده است.

۲۶٫ وَ خَلَق َالِانسانَ ضَعیفَاً [نساء/۲۸] : انسان ضعیف آفریده شده است.


۲۷٫ اِذا مَسَّهُ الشَّر َّجَزوُعَاً [معارج/۲۰] : اگر شر و زیانی به انسان رسد، جزع و بی قراری می کند.

۲۸٫ و َاِذا مَسَّهُ الخَیرَ مَنوُعَاً [معارج/۲۱] : اگر خیر و سودی عاید انسان شود، تنگ نظری و بخل می ورزد.
۲۹٫ کَلّا اِنَّ الِنسانَ لَیَطغی اَن رَءاهُ اسَتغنی [علق /۶و۷] : اگر انسان خویش را بی نیاز ببیند، طغیان می کند.

۳۰٫ و َلا تَکُونوُا کَالَّذینَ نَسُواالله َفَاَنسهُم اَنفُسَهُم [حشر/۱۹] : اگر انسان خدا را فراموش کند، خدا هم نفس او را از یادش می برد.

۳۱٫ وَ تَعاوَنوُا عَلَی الِبرِّ وَ التَّقوی [مائده /۲] : انسان نیکوکار کسی است که در خیر و تقوا به دیگران کمک کند.