سلام
اتفاق من هم یکی از آه کشان این وادی بودم..

چند وقت پیش که یه عمل مختصر داشتم .. توی بخش که تعویض لباس داشتیم من میخواستم چادرمو سر کنم.. خانم پرستاره دعوام کرد.. گفت اینجا مرد نمیاد! هنوز حرفش تموم نشده بود دو تا خدمه اومدن نمیدونم چی رو تعمیر کنن! نشونش دادم گفتم اینا چی ان؟!!
کوتاه اومد!

تو فاصله ای که منتظر بودم تا کار پزشک با بیمار قبلیش تمام بشه جلوی در ریکاوری نشستم..
(این نکته رو بگم که من بیمارستانی بودم که بخش عمل خانمها و آقایونش کاملا جداست.. یعنی تنها مرد های اون بخش جراح و متخصص بیهوشی بودن!)
میدیدم بیمارها رو وقتی میخوان به بخش منتقل بکنن خیلی مراقب ملحفه ای که روی بیمار کشیده میشه و همینطور کلاهشون نیستن پاهای همه هم پیدا بود!
و تو فاصله ی اتاق عمل و بخش بستری مردهای زیادی بودن!
هی خواستم هیچی نگم.. دیدم نمیتونم خودمو بذارم جای اون خانمها!
آخرش رفتم پرستار رو صدا زدم و گفتم از اینها که گذشت لااقل در مورد من مراقب باش خواهش میکنم.. من بیهوشم اما شما وظیفه داری من رو بپوشونی!
بنده خدا گفت باشه.. و بعد که پرسیدم از همراهم گفتن که روی من دقیق کشیده شده بود!

یه چیز دیگه هم اینکه پزشک من مرد بود..
وقتی میخواستم کلاه بذارم سرم خانم پرستار رو پیچوندم و روی روسریم کلاه رو سر کردم! و گره ای هم که زدم دقیق یادمه که تا وقتی کامل بهوش اومدم بسته بود!

همین!
خدا کمکمون کنه!
در پناه خدا..
یاعلی.