اعمال ماه ذی القعده






بـدان کـه ایـن مـاه اول مـاهـهـای حـرام اسـت کـه حق تعالی در قرآن مجید ذکر فرموده و سید روایـتـی نـقـل کـرده که ذی القعده محل اجابت دعا است در وقت شدت ، و (سید همچنین ) برای روز یـک شـنـبـه ایـن مـاه نـمـازی بـا فـضـیـلت بـسـیـار از رسـول خـدا صـلی الله عـلیه و آله روایت کرده که خلاصه آن این است که در روز یکشنبه غـسـل کـنـد و وضـو بـگـیـرد و چـهـار رکـعـت نـمـاز گـذارد و در هـر رکـعـت حمد یک مرتبه و قل هو الله سه مرتبه و معوذتین یک مرتبه پس استغفار کند هفتاد مرتبه و ختم کند استغفار را به لا حول و لا قوه الا بالله العظیم پس بگوید:یا عزیز یا غفار اغفرنی ذنوبی و ذنوب جمیع المؤ منین و المومنات فانه لا یغفرالذنوب الا انت و بدان که روایت شده که هـر کـه در یـکـی از مـاهـهـای حرام سه روز پی در پی که (آن روزها) پنج شنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بدارد ثواب نهصد سال عبادت برای او نوشته می شود.
روز پنجم :
بـه مـفـاد آیـه و اذ یـرفـع ابـراهـیـم القـواعـد مـن البـیـت و اسـمـعـیـل .پـایـه هـای خـانـه کـعـبـه مـعـظـمـه بـه دسـت ابـراهـیـم و اسماعیل علیه السلام (در این روز) بنیانگذاری گردید.
روز یازدهم :

(در ایـن روز) در سـال 148 (صـد و چـهـل و هـشـت ه‍ ق ) ولادت بـا سعادت حضرت امام رضا علیه السلام واقع شده در مدینه بنا بر مشهور در تعیین اسم والده ماجده اش اختلاف است و مـشـهـور در اخـبـار تـکـتم و نجمه است و بعد از ولادت حضرت رضا علیه السلام ایشان را طاهره گفتند و روایت شده از آن بانو که گفت : چون حامله شدم به فرزند بزرگوارم به هیچ وجه سنگینی حمل در خود احساس نمی کردم و چون به خواب می رفتم صدای تسبیح و تهلیل و تمجید حق تعالی را از شکم خود می شنیدم و وقتی بر اثر ترس از خواب بیدار مـی شـدم آن صـدا را نمی شنیدم ، وقتی آن فرزند سعادتمند از من متولد گردید دست های خـود را بـر زمـیـن گذارد و سر مطهر خود را به سوی آسمان بلند کرد در لبهای مبارکش حـرکـت مـی کـرد و سخنی می گفت که نفهمیدم . و در آن ساعت امام موسی کاظم علیه السلام نـزد مـن آمـد. فرمود: گوارا باد برای تو ای نجمه کرامت پروردگار تو، پس آن فرزند سـعـادتـمـنـد را در لبـاس سـفـیـدی پیچیدم و به آن حضرت دادم (و آن حضرت ) در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و آب فرات طلبید و کامش را به آن برداشت پس او را به من داد و فرمود: بگیر این کودک را که بقیه الله است در زمین و حجت خدا است بعد از من . و روایت شده که امام موسی علیه السلام به پسران خود می فرمود: ای اولاد من برادر شـمـا عـلی بـن مـوسـی عـالم آل مـحـمـد اسـت از او مـعـالم دیـن خـود را سـوال کـنـیـد و فـرمـایـشـات او را حـفـظ کـنید، به یقین از پدرم شنیدم که مکرر به من می فـرمـود: عـالم آل مـحمد در صلب تو است و ای کاش من او را درک می کردم به راستی او هم نـام امـیـرالمـؤ مـنین علی علیه السلام است و شیخ صدوق رحمه الله از ابراهیم بن العباس روایـت کـرده کـه گـفت : هرگز ندیدم که حضرت امام رضا علیه السلام به کسی باکلام خـود جـفـا کـنـد و نـدیدم که هرگز کلام کسی را قطع نماید یعنی در میان سخن کسی سخن گـویـد: و رد نـکـرد حـاجـت احدی را و تا جایی که برای او مقدور بود آن را برآورد و هیچ گاه در حضور کسی پا دراز نفرمود و در مجلس در حضور مردم تکیه نمی فرمود و هیچ وقت نـدیـدم کـه به یکی از غلامان خود بد گوید و یا فحش دهد و هیچ گاه ندیدم که آب دهان خـود را دور افـکـنـد و هیچ گاه ندیدم که در خنده خود قهقهه کند بلکه خنده او تبسم بود و چـون خـلوت می فرمود و خوان طعام نزد او می نهادند خدمتکاران خود را تمام بر سر سفره مـی طـلبـیـد حـتـی دربـان و مـیـراخـور خـود را و بـا آنـهـا غـذا مـیـل مـی نمود و عادت آن جناب آن بود که شبها کم می خوابید و بیشتر شب را بیدار بود و روزه بسیار می گرفت و روزه سه روز از هر ماه که پنج شنبه آخر ماه و چهار شنبه وسط مـاه بـاشـد از او فـوت نشد و می فرمود: روزه این سه روز برابر با روزه دهر است و آن حـضرت کثیر المعروف بود و در پنهانی صدقه بسیار می داد و بیشتر صدقات آن جناب در شـبـهـای تـاریـک بـود، پـس اگـر کـسـی ادعـا کـرد کـه مثل آن حضرت را در فضل دیده است او را تصدیق نکنید.