به گفته وي، ديابت نوع يك معمولا شروع پر سرو صدايي دارد و با علائمي مانند تشنگي، پر ادراري، پر نوشي، كاهش وزن، گرسنگي و خستگي شديد همراه است. در حالي كه ديابت نوع دو بسيار آهسته‌تر شروع مي‌شود و شايع‌ترين علامت آن بي‌علامتي است.

وي در مورد ديابت پنهان نيز گفت: ديابت پنهان به حالتي گفته مي‌شود كه در آن قند خون فرد بين حد طبيعي و ديابتي قرار دارد. ديابت پنهان يكي از عوامل خطر ابتلا به ديابت است و اهميت آن در اين است كه با تشخيص به موقع و انجام اقدامات لازم به صورت تغيير در روش زندگي مي‌توان به نحو موثري از پيشرفت ديابت پنهان به سمت ديابت آشكار جلوگيري كرد.

دكتر شادماني افزود: درصد قابل توجهي از مبتلايان به ديابت نوع دو از بيماري خود اطلاعي ندارند و تنها با انجام آزمايش قند خون مي‌توان آنها را شناسايي كرد. اين در حاليست كه در صورت عدم كنترل مطلوب ممكن است علائمي مشابه با ديابت نوع يك داشته باشد.

وي اظهار كرد: عفونت‌هاي مكرر به ويژه در دستگاه ادراري و پوست، تاري ديد، بهبودي ديررس زخم‌ها و احساس سوزش و بي حسي در انگشتان پاها از ديگر علايم ديابت نوع 2 است.

دكتر شادماني اذعان كرد: تمام افراد بالاي 40 سال در معرض خطر ابتلا به ديابت نوع دو هستند و بايد هر سه سال يك بار تحت آزمايش قند خون قرار بگيرند.

وي ادامه داد: افرادي كه اضافه وزن دارند در صورتي كه حداقل يكي از شرايط وجود سابقه ابتلا به ديابت در بستگان درجه يك، سابقه ابتلاي افراد به ديابت پنهان، سابقه ابتلا به ديابت در دوران حاملگي، سابقه تولد نوزاد با وزن بيش از چهار كيلوگرم يا تولد نوزادي با ناهنجاري‌هاي مادرزادي، فشار خون بالا، وجود اختلالات چربي خون، سابقه ابتلا به كيست‌هاي متعدد تخمدان و بيماري‌هاي قلبي را داشته باشند در معرض ابتلا به ديابت نوع دو هستند.

اين عضو انجمن ديابت آمريكا در پايان گفت: در حال حاضر راه حل قطعي براي پيشگيري از ديابت وجود ندارد، اما رعايت تغذيه صحيح و كاهش وزن به ميزان پنج تا هفت درصد وزن فعلي و انجام مرتب فعاليت ورزشي در پيشگيري از ابتلا به ديابت در افراد در معرض خطر بسيار موثر است.
-پایان-