(آيه 7)- و در آخرين مرحله مىافزايد: «و ديگران را از ضروريات زندگى منع مىكنند» (و يمنعون الماعون).
مسلما يكى از سر چشمههاى تظاهر و رياكارى عدم ايمان به روز قيامت، و عدم توجه به پاداشهاى الهى است، و گر نه چگونه ممكن است انسان پاداشهاى الهى را رها كند و رو به سوى خلق و خوشايند آنها آورد؟
«ماعون» از ماده «معن» به معنى چيز كم است، و منظور از آن در اينجا اشياء جزئى است كه مردم مخصوصا همسايهها از يكديگر به عنوان عاريه يا تملك مىگيرند، مانند مقدارى نمك، آتش (كبريت) ظروف و مانند اينها.
بديهى است كسى كه از دادن چنين اشيائى به ديگرى خوددارى مىكند آدم بسيار پست و بىايمانى است، يعنى آنها به قدرى بخيلند كه حتى از دادن اين اشياء كوچك مضايقه دارند.
پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود: «كسى كه وسائل ضرورى و كوچك را از همسايهاش دريغ دارد خداوند او را از خير خود، در قيامت منع مىكند، و او را به حال خود وا مىگذارد، و هر كس خدا او را به خود واگذارد، چه بد حالى دارد؟»
«پايان سوره ماعون»
