درباره ی وضعیت سومالی

برای آگاهی كسانی كه چنین وضعیتی در یك گوشه برایشان عجیب می‌نماید، باید گفت هم اکنون سومالی، تنها كشوری است كه از سال 1991 دولت ندارد. در واقع، پس از سرنگونی «زیادباره» دیكتاتور هشتاد ساله سومالی در سال 1991، شورشیان به جان یكدیگر و مردم سومالی افتاده و سومالی را به سرزمین وحشت تبدیل كردند. سازمان‌های بین‌المللی كه سومالی عضو آنهاست، یعنی سازمان ملل، سازمان وحدت آفریقا، اتحادیه عرب و سازمان كنفرانس اسلامی در این بیست سال به ویژه در دو سال اخیر، نتوانسته‌اند کار موثری برای نجات و کمک به مردم این كشور انجام دهند و صلح و امنیت و غذا همچنان رویای دست‌نیافتنی مردم مسلمان سومالی است و 38 هزار سرباز خارجی مستقر در سومالی که بیشترشان امریکایی هستند نیز نتوانسته جهنم سومالی را تحمل‌كردنی كنند.

خشکسالی سومالی بدترین فاجعه انسانی جهان
رئیس کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، خشکسالی و قحطی در سومالی را "بدترین فاجعه انسانی" جهان خواند و خواستار کمک فوری جامعه جهانی به ساکنان مناطق بحران زده شد.

سرویس بین الملل ایرانیار، آنتونیو گوترس رئیس کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد که به کنیا سفر کرده است پس از بازدید از اردوگاه "داداب" کنیا که پناهندگان متاثر از خشکسالی سومالی را در خود جای داده است، وضعیت به بار آمده از قطحی در این کشور را به عنوان "بدترین فاجعه انسانی" در جهان توصیف کرد.

گوترس خواستار حمایت گسترده جامعه جهانی از 380 هزار نفر قحطی زده ای شد که تخمین زده می شود در ماه‌های اخیر از سومالی راهی کشور کنیا شدند و در این اردوگاه سکنی گزیده اند.

آنتونیو گوترس گفت:"من شکی ندارم در جهان امروز مورد سومالی بدترین فاجعه انسانی است و من هیچ زمان اردوگاهی که پناهندگان آن چنین وضعیت نا امید کننده ای داشته باشند را ندیده ام. من مادری را دیدم که 3 فرزند خود را در راه رسیدن به اینجا از دست داده بود".

وی افزود:"این کمپ ، کمپ فقیر ترین فقیرها و آسیب پذیرترین آسیب پذیرهاست."
من شکی ندارم در جهان امروز مورد سومالی بدترین فاجعه انسانی است و من هیچ زمان اردوگاهی که پناهندگان آن چنین وضعیت نا امید کننده ای داشته باشند را ندیده ام. من مادری را دیدم که 3 فرزند خود را در راه رسیدن به اینجا از دست داده بود". وی افزود:"این کمپ ، کمپ فقیر ترین فقیرها و آسیب پذیرترین آسیب پذیرهاست."
-پایان-