جمله ای که جهنمی شدنمان راقطعی میکند
				
				
						
						
				
					
						
							 مدتی است که اصطلاحی بین مردم رایج شده است که : "اعصاب نداریم" و این  جمله گویی کلید توجیه هر بد اخلاقی و بدرفتاری شده است ، اما آیا این جمله  ما را از عواقب اعمال ناشایستی که انجام می دهیم مبرّا می کند .
 مثلا  راننده ای که در خیابان در انظار عمومی زبان به فحاشی گشوده و رانندگان  دیگر همه را با هم یک جا بهرمند می کند ،آیا با یک کلمه گفتن "اعصاب ندارم"  حق همه را به جا آورده و رضایتشان را جلب کرده است؟
یا وقتی بر اثر  خستگی و کلافگی بر سر پدر و مادرمان دوست و همکارمان فریاد می کشیم و در  نهایت با هزارتا منت گذاشتن می گوییم "اعصاب نداریم" و انتظار دلجویی هم  داریم، آیا همین جا ختم موضوع است؟ تمام شد و رفت؟
پس کی می خواهیم رفتار زشت "پرخاشگری" خودمان را درمان کنیم ،کی میخواهیم حق الناس های زاییده این رذیله را از گردنمان برداریم؟