5. صداي خوب

خواندن قرآن با صداي زيبا، هم بر زيبايي و جاذبه آن مي افزايد، هم بر تأثير گذاريش بر دلها مي افزايد. بر عكس، بدخواندن آن عامل گريز است. به قول سعدي:
گر تو قرآن بدين نمط خواني ببري رونق مسلماني

پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله وسلم فرمود: «لِكُلِّ شيي ءٍ حِلْيةٌ وَ حِليةُ القُرآنِ الصَّوتُ الحَسَنِ (10)؛ هر چيزي زينتي دارد و زينت و آراستگي قرآن، صداي خوب است».
امام صادق عليه السلام هم در تفسير «وَ رَتِّلِ القُرآنَ تَرتِيلاً»؛ مفهوم ترتيل و حقّ تلاوت را يكي، مكث و درنگ هنگام خواندن دانسته، يكي هم، زيبا خواندن قرآن: «و تُحَسِّنَ بِهِ صَوتَكَ.»(11)
نيز رسول خداصلي الله عليه وآله وسلم فرموده است: قرآن را زيبا و نيكو بخوانيد، چرا كه صداي خوب، زيبايي قرآن را مي افزايد: «حَسِّنُوا القرآنَ بأصواتِكُم، فانَّ الصَّوتَ الحَسَنَ يَزيدُ القرآنَ حُسْنا.ً(12)»
اين توصيه، در سيره و روش اهل بيت عليهم السلام نيز متجلّي بود و خود آنان زيبا و دلنشين قرآن مي خواندند. در حديث است كه امام زين العابدين عليه السلام كه قرآن مي خواند، گاهي رهگذري كه عبور مي كرد، از صداي زيباي او مدهوش و بيهوش مي شد.(13) و حضرت باقرعليه السلام چنين در تلاوت قرآن، خوش نوا بود كه رهگذران را ميخكوب مي كرد و سقّايان هنگام عبور، مي ايستادند و دل به صداي خوش قرآن خواني مي سپردند:
«اِنَّ أَباجَعفرَ كانَ أحسَنُ النّاسِ صَوتاً بِالقرآن، وَ كانَ إِذا قامَ مِنَ اللَّيلِ وقَرَأ، رَفَعَ صَوتَهُ فَيَمُرُّ بِهِ مارُّ الطَّرِيقِ مِنَ السَّاقِينَ وَ غَيْرِهِم فَيَقُومُونَ فَيَستَمعُون اِلي قِرائَتِهِ.»(14)