2. عهد و پیمان خاص؛ كه آن عبارت است از عهدی ویژه كه در واقع نوعی بیعت با امام (سلام الله علیه) است. حضرت مولی الموحدین علی (علیه السلام) می‌فرماید:... «وَ أمَّا حَقِّی عَلَیكُم فَالوَفَاءُ بالبَیعَةِ»؛6 و اما حق من بر شما، وفای شما به عهد و بیعتی است كه با من دارید. هر اندازه این نعمت والا یعنی عهد و بیعت با امام (سلام الله علیه) بیشتر مورد توجه قرار گیرد و از آن سپاس و شكرگزارده شود نعمت بهره‌گیری از وجود مبارك امام (سلام الله علیه) بر مردم و رعایای آن حضرت افزوده می‌گردد تا كه انسان تحت ولایت بیشتر و تدبیر قوی‌تر امام (سلام الله علیه) قرار گیرد. دعای عهد امام معصوم (علیه السلام) به ما این گونه آموخته است كه هر صبحگاهان قبل از هر كار و بعد از انجام فریضه صبح بگوییم:
«اَلّلهُمَّ إنّی اُجَدَّدُ لَهُ فی صَبیحَة‌‌ِ یَومی هذا وَ ما عِشْتُ مِنْ اَیّامی عَهْداً وَ عَقداً وَ بَیْعَةً لَهُ فی عُنُقی لا اَحُولُ عَنْها وَ لا اَزُولُ اَبَداً ...»؛7 پروردگارا! من در صبح امروز و هر روزی كه زنده‌ام، با امام خود تجدید عهد و پیمان می‌كنم. بیعت آن بزرگوار را بر گردن خویش تجدید می‌نهم و از آن بازنمی‌گردم و هرگز آن را (از صفحة دل) پاك نمی‌سازم.
بیانی از حضرت امام عصر (ارواحنا فداه) را مورد تأكید قرار می‌دهیم تا روشن شود وفای به این عهد و پیمان الهی است كه راه وصال را در اوج مرتبة كمال میسّر می‌سازد. آن حضرت در توقیعی كه به افتخار شیخ مفید (اعلی الله مقامه الشریف) صادر كرده‌اند، می‌فرمایند:
«وَ لَو أَنَّ أَشیَاعَنَا وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجتِمَاع مِنَ القُلُوبِ فِی الوَفَاءِ بِالعَهدِ عَلَیهِم، لَمَا تَأَخَّرَ عَنهُمُ الیُمْنُ بِلِقَائِنَا، وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَی حَقَّ الْمَعْرِفَةِ و صِدْقِهَا مِنْهُم بِنَا»؛ اگر شیعیان ما كه خداوند آن‌ها را در طاعت خویش موفق بدارد، در وفای به عهدی كه بر عهده ایشان است، یكدل و متّحد اجتماع می‌كردند، خجستگی دیدار ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد و سعادت دیدار ما، همراه با كمال و معرفت و درستی شناخت ما، زودتر به ایشان می‌رسد.
پاسخ با نقل قول
