مصباح المتهجد، شیخ طوسی، ص ۵۴۷لذا، فقهای شیعه با الهام از روایات اهل بیت علیهم السّلام چون این روز را روز حزن و اندوه و اقامه عزا در مصیبت حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السلام میدانند از هرگونه عملی که منافات با اقامه عزا در این روز داشته باشد به شدت نهی فرمودهاند و مؤمنین را توصیه فرمودهاند تا در این روز دست از کارهای روز مرّه کشیده و این روز را روز مصیبت و حزن و بکاء خود قرار دهند. از باب نمونه امام رضا علیه السلام در روایتی میفرمایند:من کان یوم عاشوراء یوم مصیبته وحزنه وبکائه یجعل الله عز وجل یوم القیامة یوم فرحه وسروره وقرت بنا فی الجنان عینه.کسی که روز عاشوراء روز مصیبت و حزن و اندوه و گریه او باشد خداوند روز قیامت را روز شادی و سرور او قرار داده و چشمانش را در بهشت به ما روشن خواهد فرمود. علل الشرائع، شیخ صدوق، ج ۱، ص ۲۲۷ در روایت فوق از آنجا که امام علیه السّلام روز عاشوراء را روز مصیبت و حزن و اندوه و گریه میداند، لذا هرگونه عملی که در آن ذرهای شائبه شادی و یا فرح و سرور و یا اشتغال به امور دنیایی که غفلت از مصائب امام حسین علیه السّلام را به دنبال داشته باشد را خلاف خواست خدا و اهل بیت دانستهاند.باید توجه کرد اقوال برخی از علمای شیعه در مورد جواز روزه روز عاشورا ذکر شده است که اگر این روزه برای عزا و سوگ اهل بیت پیامبر باشد مستحب است که البته استحباب از روایاتی که به آن استناد می کنند برداشت نمی شودپس روشن است اگر کسی از باب عید روزه شود. دقیقا برخلاف امر اهل بیت است