موضوع: سوگنامه

لقبش صادق بود و تمام گفتار و احادیثش صادقانه.

وقتی بزرگواری و صداقتش مثل آفتاب اول صبح می‌درخشید، حتی کور دل‌ترین دشمن اهل‌بیت هم به سپیدی صفاتش گواهی می‌داد.


وقتی چشمه علم و دانش جعفری، بی‌امان می‌جوشید، خواه مسلمان یا مجوس و مسیحی، از گرداگرد عالم به محضر درسش می‌شتافتند.

رؤسای مذاهب در محضرش زانوی ادب می‌زدند و سرکش‌ترین دشمنان خدا، به مقام شامخ او اعتراف می‌کردند.



اینک ...

چگونه شیعه به رئیس مذهب خود مباهات نکند؛ حال آنکه وسعت این مکتب الهی، شرق و غرب عالم را در زیر پرچم حقانیت خود گرد آورده است.

امشب، موسی بن جعفر(ع) بر بالین پدر، سر بر خاک یتیمی می‌نهد و شال سیاه عزا بر گردن شاگردان «مکتب جعفری» حلقه می‌زند.

کوچه‌های مدینه داغدارند و بقیع، چشم انتظار آخرین مسافر خویش است.

بقیع، بقعه‌ای خاموش و تاریک؛

بقیع، آشنایی غریب؛

بقیع، مزار بی‌چراغ و فانوسی که مظهر مظلومیت هزارواندی ساله است.

در بقیع، روضه لازم نیست، خودش مرثیه مجسم است.