يكى از مفاخر شيعه اين است كه «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمْ» را در نمازهاى يوميّه (چه جهريه و چه اخفاتيّه) (جهريه يعنى نمازهاى صبح، مغرب و عشا؛ اخفاتيّه يعنى نمازهاى ظهر و عصر. ) به جهر مى خوانند، به خلاف عامّه كه آن را در جهريه هم اخفاتا مى خوانند يا اصلاً نمى خوانند، با اين كه در روايت آمده است:
اگر كسى «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمْ» را جَهْرا نگويد، شيطان سوارش مى شود.(1)
و نيز وارد است كه: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمْ أَعْظَمُ آيَةٍ فى كِتابِ اللّه.» بسم اللّه الرحمن الرحيم بزرگترين آيه ى قرآن است.(2)
1. ر.ك: مستدرك الوسائل، ج 4، ص 165؛ بحارالانوار، ج 82، ص 20؛ ج 89، ص 236.
2.ر.ك: مستدرك الوسائل، ج 4، ص 166؛ بحارالانوار، ج 82، ص 21؛ تفسير عيّاشى، ج 1، ص 21.
3.مشابه: تفسير قربطى، ج 1،ص 94، به نقل از بعضى از صحابه.
پاسخ با نقل قول
