وقتی یک ایینه ی بزرگ میشکنه وبه قطعات کوچک تقسیم میشه باز هم هر قطعه از انوبرداری
ونگاه کنی عکس خودت رو میتونی توی اون ببینی وقتی خداوند حضرت ادم رو افرید از روح
خودش در اون دمید تا جون بگیره ، زنده بشه واین همون مصداق ایه (نفخت فیه من روحی)
یعنی از روح خود در ان دمیدم است ، یعنی تکه ای از روح ان خالق بزرگ باعث زنده شدن حضرت
ادم شد وحالا امروز که همون ایینه کوچیکایی هستیم تکه ای از روح خدا رو داریم واگه دقت کنیم
می بینیم که همه مون خاصیت خلق کردن وخلاق بودن رو داریم.
پاسخ با نقل قول
