بیزاری جستن از دشمنان امام
امام رضا(علیه السلام) فرموده است: «پیروان ما به امر ما گردن می‌نهند و به گفتار ما عمل می‌كنند و با دشمنان ما مخالفت می‌ورزند و هر كه چنین نباشد، از ما نیست.»(5) یكی از اهالی «كرمند»، شتربان حضرت امام رضا(علیه السلام) بود، زمانی كه آن حضرت عازم خراسان بودند و این مرد ساربان كه از عامّه [اهل سنّت] بوده، چون می‌خواست از خراسان برگردد، به حضرت عرض می‌كند: ای پسر رسول خدا! مرا به مقداری مختصر از خطّ مباركت مشرّف گردان تا به آن تبرّك جویم! و حضرت این عبارت را برای او مرقوم فرمودند: «دوستدار آل محمّد باش اگر چه فاسق باشی! و دوستدار دوستان ایشان باش، اگر چه آنها فاسق باشند.»(6)
همچنین امام رضا(علیه السلام) در روایتی فرموده است: «وارد شدن به دستگاه دشمنان و كمك به آنها و كوشش در تأمین نیازهای شان معادل كفر است و توجّه (روی آوردن) عمدی به ایشان، در زمره گناهان بزرگی است كه آتش دوزخ سزای آن است.»(7)
پی‌نوشت:
5. همان، ج 65، ص 167؛ جامع الاحادیث الشّیعه، ج 1، ص 310.6. بحارالانوار، ج 15، ص 284.7. همان، ج 75، ص 374؛ وسائل الشّیعه، ج 12، ص 138.
پاسخ با نقل قول
