منظور از رد مظالم اموالی از دیگران در دست انسان است که اگر صاحبش را می شناسد باید به او برگرداند یا حلالیت بطلبد. و اگر به هیچ وجه انسان صاحبان آن ها را نمی شناسد، چه خود آن اموال باقی باشد و یا توسط شخص مصرف شده باشد و تا جایی که انسان می تواند صاحبان آن ها را پیدا کند و اموال شان را به آنها بازگرداند، و اگر پیدا کردن صاحبان آن ها ممکن نیست، در این صورت با اجازه مرجع تقلید اموال و یا قیمت آن ها را (در صورتی که اموال از بین رفته باشد) به فقرا صدقه بدهد.

2. در محاسبه رد مظالم، اگر شخص مقدار آن را می داند همان مقدار را در صورت نومیدی از یافتن صاحبان آن با اجازه مرجع تقلید، صدقه بدهد، اگر مقدار آن را نمی داند به هر مقداری که یقین دارد، آن را صدقه بدهد. اگر مقدار را به هیچ وجه نمی داند باید یک پنجم مالی که در آن حرام قرار دارد را به نیت ادای وظیفه اعم از خمس و صدقه با اجازه مرجع تقلید صدقه بدهد.(1)

3. در مسائل فوق تفاوتی میان فتاوای امام خمینی و آیت الله وحید نیست، تفاوت در این جا است که اگر بعد از آن که شخص اموال را به نیت صاحبش صدقه داد صاحب مال پیدا شد حکم چیست؟ طبق فتوای امام خمینی بنابر احتیاط واجب باید مقدار مال را به صاحب مال بدهد.