پيرامون تاريخ شهادت حضرت چند روايت ذكر شده است يك روايت آن را 13 جمادي الاولي و روايت بعدي كه صحيح تربه نظر مي رسد سوم جمادي الثاني سال 11 هجري مي دانند كه بنا بر قول اول 75 روز و بنا بر روايت دوم 95 روز بعد از رحلت رسول خدا اين بانوي گرانقدر در قيد حيات بودند.

سرانجام در غروبي غمگين روح مطهر كوثر زمان از دنياي خاكي پر كشيد و به عالي ترين درجات معنوي كه خداوند وعده آن را داده بود، رسيد او با مظلوميت تمام و به شوق ديدار پدر جامه شهادت بر تن كرد. خبر شهادت آن حضرت خيلي زود به مردم رسيد و مدينه يكپارچه به ماتم نشست.

پس از رقتن سيل جمعيت كه براي دلداري و تسليت به اميرالمؤمنين و فرزندان خردسال فاطمه در خانه محقر آنان حاضر شده بودند؛ حضرت علي (ع) با وصيت بانوي بزرگوار خود تنها شد. او شخصاً براي تغسيل و تدفين بانو اقدام فرمود. حضرت با اشك چشم تمامي مراسم را به انجام رسانيد و پيكر مطهرفاطمه (س) را به دور از چشم دشمنان، كه از جسم بي جان فاطمه نيز وحشت داشتند؛ در محلي نامعلوم به خاك سپرد و قرن ها عاشقان آن حضرت را در فراغ مزار پاكش باقي گذاشت.

اما آنچه امروز از فاطمه بايد گفت فراي مظلوميت و نجابت زنانه اش فضائل و مناقب ايشان است كه به نوبه خود، ايشان را در مسائل اجتماعي ، فرهنگي و سياسي الگوي نه تنها زنان مسلمان بلكه الگوي زنان جهان ساخته است چرا كه فاطمه زهرا (س) در هر زمينه از امور زندگي بر تمام زنان عالم پيش‏قدم بود و گوي سبقت را نه تنها در ايمان، عبادت، زهد و حجاب از همگان ربود بلكه در ايثار ، انفاق ، مروت و عدالت سر آمد همه شد و بي دليل نيست كه او را سيده النساء مي خوانند.