- و در جواهر از حدائق نقل کرده‏است که: حکم به کفر مخالفان و دشمنی آنان و حکم به نجاستشان در کلام اصحاب پیشین ما مشهور است؛ و سخن شیخ ابن‏نوبخت را که از متقدمان اصحاب ماست شاهد آورده که در کتاب فصّ الیاقوت گفته‏است: آنان که نصّ را رد می‏کنند در نزد جمهور اصحاب ما کافر به حساب می‏آیند...( جواهر الکلام 6 / 61.)

- ...ولی بیشتر علمای امامیه حکم به طهارت مخالفان و نجاست ناصبیان و خوارج کرده‏اند. استاد کل، شیخ اعظم: انصاری فرموده‏است: ظاهر آن است که عامه (اهل سنت) چند قسم‏اند، برخی ناصبی، برخی مستضعف و برخی میان اینها هستند، نه اینند و نه آن. و آن گروه که به سبب وجود اخبار و اجماع محکوم به نجاستند همان قسم اولند. بلکه بسا حکم به نجاست آنها نیز مشکل به نظر می‏رسد، زیرا آنچه از اخبار و تواریخ ظاهر است آن است که بسیاری از یاران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و کسانی که در زمان حضرت امیر علیه السلام بودند و اصحاب جمل و صفّین بلکه همه شامیان و بسیاری از مردم مکه و مدینه در عداوت سختی نسبت به اهل بیت - علیهم السلام - بودند، و روایت شده‏است که: “شامیان از رومیان بدترند، و اهل مکه آشکارا به خدا کفر می‏ورزیدند ولی اهل مدینه هفتاد مرتبه از آنها پلیدترند” و با این حال نقل نشده که از آنان دوری می‏جسته‏اند... آری، ممکن است این شبهه را چنین رد کرد که معلوم نیست همه کسانی که در بالا شمرده شدند دشمن واقعی بوده‏اند بلکه بسیاری از آنان -به ویژه در دولت بنی‏امیه- از روی تقیه اظهار دشمنی می‏نموده‏اند... به علاوه ممکن است که حکم به نجاست ناصبی در زمان امام باقر و امام صادق - علیهما السلام - انتشار یافته باشد، زیرا بسیاری از احکام پیش از زمان آن دو بزرگوار مخفی بود چنانکه از پاره‏ای اخبار و سخنان برخی از نیکان ظاهر می‏شود. و سخن درباره خوارج نیز از آنچه درباره ناصبی گفتیم معلوم می‏شود، زیرا آنان سخت‏ترین ناصبیانند به علاوه که در زیارت جامعه نام مشرک بر آنان اطلاق شده‏است: “و هرکه با شما جنگید مشرک است”. و خلاصه هیچ چیز روشن‏تر و آشکارتر از کفر یزید نیست که لعنت خدا بر او (و بر هوادارانش) باد.( مصباح الفقیه، کتاب الطهارة / 334.)