البته علاوه بر اين‌ها قم در آن‌زمان يك امتياز خاص هم داشت و آن هم حضور جمعي از علما و دانشمنداني بود كه از صحابه و شاگردان امام عسكري(عليه‌السلام) بودند، كه از جمله‌‌آن‌ها می‌توان "احمد بن ادريس قمي" و "عبدالله بن جعفر حميري" را نام برد.
اين علماي وارسته همگي تربيت شده‌ي مكتب خاندان عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) و حديث شناساني بودند كه به خاطر معاصر بودن با امامان معصوم(عليهم‌السلام)، بي واسطه از امام معصوم(عليه‌السلام) نقل حديث مي‌كردند.
شيخ كليني(رحمةالله عليه) در مدت اقامتش در قم نزد اين بزرگواران زانوي شاگردي به زمين زد تا با استفاده از علوم و معارف آن اساتيد، هم عطش خود را براي دانستن معارف خاندان عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) سيراب كند و بر كمالاتش بيافزايد، و هم با ثبت و ضبط آن احاديث از قول صحـابـه‌ي امـام عسكـري(عليه‌السلام)، گـام مهمي در جهت گردآوري احاديث و روايات خاندان عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) بردارد.

شيخ هدف بزرگتري داشت كه براي تحقق آن مي‌بايست به ديگر بلاد اسلامي هم سفر مي‌كرد، لذا بر خلاف ميل باطني خود با شهر قم وداع كرد و عازم سرزمين عراق شد.