RE: فصل سوّم: توجيه و دليلتراشى
توجيه در جنگ جمل و صفين
در جريان جنگ جمل بعضى به بهانه اينكه اين جنگ يك نوع برادركشى و مسلمانكشى است، دست از دفاع كشيدند و بعضى از مقدسنماها، صريحاً امام بر حق، حضرت على عليه السلام را از اينكه با آشوبگران جنگ جمل مىجنگد، مورد انتقاد قرار دادند. امام على عليه السلام آشكارا، سپاه جمل را لعنت كرد، يكى از مقدس مآبها به او گفت:
مؤمنين آنها را از لعن خود استثنا كن. حضرت على عليه السلام قاطعانه به او فرمود:
«وَيْلك ما كان فِيهم مُؤمن». «واى بر تو، در ميان آنها مؤمنى نيست.» «1»
در جريان جنگ صفين بعضى با توجيه مسلمانكشى جايز نيست، از يارى على عليه السلام دست كشيدند. على عليه السلام در برابر اين گونه افراد مىفرمود:
سپاه معاويه مسلمان نيستند، بلكه تظاهر به اسلام مىكنند، و كفر خود را پنهان مىدارند، تا وقتى داراى يار و ياور شدند كفرشان را آشكار نمايند.
در حالى كه بهانهجويان و مقدسمآبهاى كوردل همچنان در شك و ترديد باقى بودند، حتى سالها بعد ايراد تراشى مىكردند كه مسلمان كشى جايز نيست.
امام باقر عليه السلام در برابر اين گونه افراد مىفرمود:
«لو ان عَليّاً قتل مؤمناً واحداً لكان شرّاً عندى من حمارى هذا» «2»
«اگر على عليه السلام يك نفر مؤمن (ظاهرى) را بقتل برساند آن مؤمن در نزد من از اين الاغ (اشاره به الاغ خود كرد) پليدتر است.»
اينها نمونههايى از توجيهها و بهانههاى نظامى بود كه بعضى با مطرح كردن آنها، هم خود دست از يارى حق مىكشند و هم ديگران را اغوا مىنمايند.
__________________________________________________
(1). بحار، ج 32 ص 326
(2). بحار، ج 32 ص 327