كربلا قصه مردان و زناني است كه بصيرتشان چراغ راهشان و بينش ژرف و زلالشان ، كشتي عبور آنها

از طوفانهاي درون و بيرون است وقتي امام عاشورا ، دشواري نبرد را گوشزد كرد و به تيغ هاي تيز و

شمشيرهاي قساوت اشارت نمود ياران عاشق صادق گفتند انا علي نياتنا و بصائرنا ( ما بر نيت ها و

بصيرت هايمان هستيم) يعني انگيزه هاي ترديد ناپذير و بصرت هاي هاي ژرف ما را به كربلا آورده است .

و خطر و شمشير و مرگ ، سستي و تزلزل را در اراده هايمان نمي افريند همين ويژگي در جان و روح

صحابه مهدي (عج) تموج و جريان دارد آنان با بصيرتشان با امام خويش همراه و همگام مي شوند و

در لحظه هيا هول و خطر عاشقانه و صادقانه به ميدان مي آيند و خندان و شكوفا چون صحابه كربلا از

حريم دين دفاع مي كنند. رشيد هجري بزرگ صحابه علي (ع) در پاسخ دخترش كه به او گفت پدر در

انجام تكليف كوشش مي كني فرمود :دختركم درآينده مردماني بيايند كه همان بصيرتشان كه آنان

در امر دين خود دارند از اين كوششي كه ما مي كنيم افضل و برتر است.