جناب حاج ملا على کازرونى رحمه اللّه علیه که یکى از افراد و با ایمان با اخلاص بود نقل فرمود: شب ۲۳ ماه رمضان بالاى منزل تنها احیاء داشتم که هنگام سحر ناگاه حالت سستى و بى خودى به من دست داد.
در آن حال متوجه شدم که تمام عالم اعلاء مملو از جمعیت و غلغله است و سر و صداى فراوانى است از صدائى که فصیحتر و به من نزدیکتر بود، پرسیدم تو را به خدا تو کیستى ؟ فرمود: من جبرائیل هستم ، گفتم : چه خبر است امشب ؟ فرمود: حضرت بى بى عالم فاطمه زهراء با مریم و آسیه و خدیجه و کلثوم (سلام اللّه علیهنّ) براى زیارت قبر حضرت سیدالشهداء(علیه السّلام ) مى روند.
و این جمعیت ارواح پیغمبران و ملائکه هستند.
گفتم : براى خدا مرا هم ببرید، فرمود: زیارت تو از همین جا قبول است و سعادتى داشتى که این منظره را ببینى .
حضرت آیه اللّه شهید دستغیب فرمود براستى حاجى مزبور علاقه شدیدى به حضرت سیدالشهداء (علیه السّلام ) نصیبش شده بود که در همان مجلس دو ساعتى چند مرتبه که اسم مبارک حضرت را مى برد بى اختیار گریان و نالان مى شد
و تا چند دقیقه نمى توانست سخن بگوید و فرمود: من طاقت ذکر مصیبت آن حضرت را ندارم .(۱)
این دل تنگم عقده ها دارد

گوئیا میل کربلا دارد
قلب سوزانم ، ناله ها دارد

چشم گریانم اشکها دارد
این دلم یارب کربلا خواهد

چون حسین (علیه السّلام ) نام دلربا دارد
قلب من سوزد بر شهیدى که

فاطمه بهر او عزا دارد
مى رود بوسد، آن مزارى که

تربت پاک جان فزا دارد
تربت پاک شاه مظلومان

بهر بیماران ، بس شفا دارد
پر زند این دل در هواى او

که شهیدان باوفا دارد
بر ابوالفضلش دیده مى گرید

که دو دست از تن او جدا دارد
مى رود بیند قاسم نا شاد

دستها را از خون حنا دارد
بر على اصغر، این دلم سوزد

کز دم پیکان ، ناله ها دارد
میرود بیند تا على اکبر

پیکرى پر خون ، از جفا دارد

---------------------------------------
۱-داستانهاى شگفت.
----------------------------