نگاهی به واقعه ی غدیر خم در روایات و احادیث اهل سنت و گروه های سلفی


« یا ایّها الرسول بلّغ ما انزل الیک من ربّک و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته و الله یعصمک من النّاس إن الله لایهدی القوم الکافرین » (سوره مائده / آیه 67 )

بی تردید این آیه کریمه به عنوان حیات نوین اسلام به شمار می آید و ارزش و جایگاه آن در قرآن کریم به عنوان اکمال دین و ختم نبوت و محور اصلی رسالت پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد (صلّی اللّه علیه وآله) گردید.
آیه 67 سوره مبارکه مائده اشاره مستقیم به ولایت بلافصل حضرت امیر بعد از رحلت حضرت رحمه للعالمین دارد. جناب ابوالفضل آلوسی صاحب تفسیر « روح المعانی» در جلد 6 صفحه 193 از تفسیر خود که از کتب معتبر تفسیری نزد اهل سنت است ، می نویسد: « ابن عباس گفت : این آیه پیرامون علی بن ابی طالب ( کرم الله وجهه) نازل شده و خداوند سبحان خواست مردم را از ولایت او خبر دهد.» و در جلد 6 صفحه 195 می نویسد : « الشیخان لم یرو یا خبر الغدیر فی صحیحهما لعدم وجدانهما » به دلیل دست نیافتن به منابع و معرفت درست این خبر را در صحیح خود روایت نکردند و در صفحه 197 همین مجلد می افزاید : « و أهل السنه قائلون بذلک حین امامته و وجهه تخصیص الامیر کرم الله وجهه » اهل سنت به امامت و اختصاص ولایت به آقا امیرالمؤمنین اعتقاد دارند.

عضدالدین ایجی از ائمه و بزرگان رجالی اهل سنت در کتاب « المواقف» جلد 3 صفحه 616 آورده است: « بعضی چون ابن ابی داود سجستانی و ابوحاتم رازی خواستند پیرامون غدیر شبهه وارد کنند و موضوع غدیر را ابطال نمایند و گفتند : « روز غدیر علی (علیه السّلام) در یمن بود» که پاسخ داده می شود : این سخن رد است و با اصل حدیث (من کنت مولاه فهذا علی مولاه) منافاتی ندارد و رفع شبهه گردد که مولی (مفعل) به معنی أولی (أفعل) از هیچ لغوی و نحوی زبان و ادبیات عربی نقل نشده و معنای (مولا) (ناصره) یاریگر است.