در جای خودش، لازمه که بگوییم: "آماده، هدف، آتش"نوشته اصلی توسط امیرحسین
_______________________
جمله دوم، بسیار نادرست و قبح شکن است!جناب؛ حرف از استثنائات نیست؛ دقت شود؛صرفاً نخواه که پاسخی بدون تفکربدهی!!!!
--------------------------------------
هر وقت فرصت کردی دست فرزندانت را در دست بگیر. به زودی زمانی خواهد رسید که او اجازه این کار را به تو نخواهد داد.
_______________________
این حرف هم نادرسته. اتفاقا وقتی کتابی رو خوندیم و خوشمون اومد، باید به دیگران بدیمش تا اونا هم لذت ببرند!اینجاهم باز ؛اَلکَلام یَجُربُالکَلام......... کنایه ازاینکه تاچشم به هم بزنی بچه بزرگ میشه وزمان کودکی اش گذشته که دست در دستش نهی.
------------------------------------------------------------
فقط آن کتابهایی را امانت بده که از نداشتن شان ناراحت نمی شوی.
_______________________
بعضی وقتها طعم باخت رو هم تجربه کنند، بد نیست!وبازهم قضاوت عجولانه!!!! کنایه ازاینکه اگرکتاب رو بردند ونیاوردند دلت نسوزه،بطوریکه این اتفاق بارها برای خودم پیش اومده؛کتابهایی رو تهیه می کنم؛که پیش نیازم برای مطالعه است؛وقتی میدی به این واون دیگه صاحبش نیستی.پس کتابهایی رو به امانت بده که اگر نیاوردند؛ ناراحت نشی؛مثل اینکه ،این جناب تجربیاتشون راجع به این مسائل کمه!!!
---------------------------------------------------------------
هنگام بازی با بچه ها بگذار تا آنها برنده شوند.
[/quote]
اتفاقاً تشویق وترغیب واغماض در برهه ای از زندگی مخصوصاً در زمانی که بچه ها واقعاً بچه هستند؛سبب رشدوکمالشون میشه؛اینی که این جناب فرمودند؛ در سنی است که باید بچه ؛که نه نوجوان طعم شکست وافتادن را بچشه که خودسبب ؛پختگی وتجارب فراوان وبرد در عرصه هایی در زندگی میشه.