: دفاع از حریم ولایت


مقداد پس از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله با خلافت ابی بکر صریحا و علنا مخالفت نمود، حجت او سوابق درخشان و شخصیت ممتاز امیرالمومنین علیه السلام و احادیثی مانند حدیث غدیر و امثال آن بود. با وجود این شرایط، وی فرد دیگر را برای این سمت، شایسته نمی دانست.

او به افق روشنی چشم دوخته بود که در پرتو آن، سخنان به حق پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله توسط وارث شایسته و به حق او،امیرالمومنین علیه السلام به گوش سنگین جهانیان برسد و قلمرو دولت کریمه اش به همه آفاق عالم گسترش یابد. در یک کلام او در فراق پیامبر صلی الله علیه و آله، به علی دل بسته بود. اگر گفته شود مقداد یگانه مرد این میدان بود، مبالغه نشده است؛ زیرا برخی اخبار به این نکته تصریح کرده اند که تنها افرادی که بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله دچار هیچ وسوسه و تردید و تزلزلی نشدند، فقط سلمان، ابوذر و مقداد و بعد هم عمار و… بودند.

بعد از غصب خلافت امیر مومنان علیه السلام توسط اصحاب سقیفه، مقداد جزو معدد افرادی بود که مورد وثوق خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و به ویژه حضرت زهرا علیهاالسلام بود و به منزل آن حضرت رفت و آمد داشت و هنگامی که حضرت زهرا علیهاالسلام و علی علیه السلام برای گرفتن حق خود (خلافت) به مردم مدینه مراجعه می کردند، تنها او و سه نفر دیگر ابوذر سلمان و زبیر بودند که با تراشیدن سر خود اعلام فداکاری می کردند.

او نیز جزو معدود افرادی بود که در تشییع جنازه و کفن و دفن حضرت زهرا علیهاالسلام حضور داشت.(۱).

*****

ر. ک: شرح ابن ابی الحدید، ج ۲، ص ۴۵ و ج ۱۱، ص ۱۴؛ بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۱۹۹ و ج ۴۲، ص ۳۵۱؛ تجلی امامت، بحث هجوم به خانه فاطمه و علی (ع)؛ رجال کشی، ص ۷، ح ۱۳٫