تحریم ارمغان خیانت فتنه‌گران؛

آنچه تابه‌حال درباره حوادث قبل و بعد از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری یا همان فتنه 88 نقل‌شده است، بخش کوچکی از خسارات و زیان‌های وارده به‌نظام اسلامی است، فتنه‌ای که در کنار امیدوار کردن دشمنان خارجی برای ضربه زدن به کشور، خسارت‌های مادی از نوع تحریم را برای مردم ایران به ارمغان آورد.



​در واپسین روزهای بهار سال 1388، مردم آگاه و بصیر ایران اسلامی با حضور 40 میلیونی خود در انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری برگ زرین دیگری بر صفحات تاریخ این سرزمین کهن افزوده و الگویی بی بدیل از مردم سالاری دینی را به جهانیان عرضه داشتند. به باور بسیاری از تحلیل گران سیاسی، انتخابات 22 خرداد 88، انتخاباتی شگفت انگیز، کم نظیر و پر اهمیت بود. چه، درآن انتخابات حدود 85 درصد از ایرانیان با رفتن به پای صندوق های رأی در آغاز چهارمین دهه انقلاب خویش، مهر تأیید دیگری برمقبولیت و مشروعیت نظام جمهوری اسلامی ایران زدند.

اما شیرینی این پیروزی بزرگ دیری نپایید و بلافاصله پس از اعلام نتایج انتخابات، اعتراض به نتیجه و عدم تمکین به قانون برخی کاندیداها و احزاب سیاسی شکست خورده، بعضی از شهرهای ایران به ویژه تهران را دستخوش وقوع نا آرامی‌ها و اعتراضات کرد. گستردگی عملیات روانی و حجم فراگیر فعالیت های رسانه ای غرب علیه نظام جمهوری اسلامی در قبل، حین و بعد از انتخابات نیز معترضان را در گسترش دامنه اعتراضات یاری نمود تا کشور و مردمی که در آستانه یک جهش در پیشرفت منطقه ای و جهانی قرار داشتند به مدت 8 ماه درگیر خود کند. مجموع این رخدادها موجب شد تا گروه‌ها، نهادها، رسانه‌ها و کارشناسان مختلف از حوادث و رخ داد های پس از برگزاری انتخابات 22 خرداد 88، با اسامی مختلفی نظیر «بحران»، «جنبش اجتماعی»، «انقلاب و یا کودتای مخملی»، «تهدید نرم»، «آشوب های شهری»، «اغتشاشات گسترده»، «فتنه»، «نارضایتی عمومی»، «جنبش سبز»، «نافرمانی مدنی» و... یاد نمایند.