موضوع: عبرت های عاشورا برای جامعه منتظر

عاشورا عظيم ترين ، حماسي ترين و ناب ترين انقلاب تاريخ اسلام است.

انقلاب عصر ظهور ، كامل ترين و اخرين انقلاب تاريخ انسان.

انقلاب دوم ، عصر ظهور تداوم انقلاب عاشورا است.انقلابي ستم سيز ، عدالت خواه و آزادي بخش ،انقلابي براي

نشر معروف زدودن لايه هاي جاهليت و معرفي اسلام در حياتي نو شفاف و شسته از غبارهاي تحريف و انحراف و فريب.

امام باقر (ع) در توصيف قيام موعود گفته است: يهدم ما كان قبله كما هدم رسول الله امر الجاهليه و سيتانف الاسلام جديدا

مهدي (عج) هر آن چه را پيش از او بوده فرو مي ريزد آن گونه كه رسول خدا امور جاهليت را در هم ريخت و اسلامي تازه را آغاز

خواهد كرد.
اگر انقلاب موعود پيوند و همساني و يگانگي با انقلاب كربلا مي يابد و چشمه سار زلال اين خيزش از آن سرزمين عطش زده

سيراب مي ود بي ترديد شباهتي ميان همه ي عناصر اين دو انقلاب مي توان يافت . در دعاي ندبه مهدي (عج) (طالب) خون

كربلا معرفي مي شود و در زيارت نامه ها آرزوي همه ي مشتاقان بي تاب عصر ظهور آن است كه در ركاب مهدي (عج) به طلب

ثار حسين (ع) بر خيزند و انتقام مظلوم كربلا را از بدادگران باز گيرند.

در حديث معراج خداوند پس از بيان شهادت امام حسين (ع) به پيامبر فرمود : ثم اخرج من صلبه ذكرا انتصر له به ... يلما الرض

بالعدل و يطبقها بالقسط يسير معه الرعب يقتل حتي يشك فيه ( آن گاه از تسل او امام حسين (ع) مردي را بر مي انگيزم كه

انتقام خون او را بستاند زيمن را از عدل و قسط سرشار سازد ترس و رعب (در قلب ستمكاران)هم پا او شيش رود و آن گونه

بيدادگران را بكشد كه برخي در او شك و ترديد كنند.)

مطالعه انديشه در ويژگي هاي مشترك اين دو نهضت و يافتن وجود و ابعاد همگون اين دو روبداد بزرگ محور و موضوع اين نوشتار نيست آن چه در اين مقاله در پي ان هستيم تبين ويژگي هاي مشترك ياران اين دو حادثه ژرف و شگرف است تا همه ما كه شوق همراهي آن عزير را داريم و بي تاب همگامي در ركاب او بدانيم كه با كدام فضيلت ها و عظمت ها مي توان همراه او شد و هم افق صحابه ي بزرگوار او گرديد:

1- بصيرت و بينش

بينش نگاه همه سو نگرانه ، دقيق و عميق است نگاهي كه از لايه هاي بيروني بگذرد و به درون راه يابد نگاهي كه ان سوي حادثه ها را بكاود و متناسب با دريافتي كه محصول اين تعمل و روشن بيني است تصميم بگيرد و عمل بكند بصيرت انچنان عنصر مهم و تعين كننده اي در عرصه ي حيات اجتماعي ، فرهنگي و سياسي است كه علي (ع) سلاح كاراي خويش در هنگامه ي هجوم دشمن و خيزش خطر را تنها و تنها يك چيز مي داند بصيرت .(( الا و ان الشيطان قد جمع حزبه و استجلب خيله و رجله و ان معي لبصيرتي))

آگاه باشد كه شيطان سواره و پياده اش را فرا خوانده و بر شما تاخته در چنين موقعيتي بصيرت و بينش من با من است در بيان قرآن ، گروهي فاقد بينش و بصيرت هستند ((و اين تدعوهم الا الهدي لا سيمعو و تريهم ينظرون اليك و هم لا يبصرون))

اگر به هدايت دعوتشان كنيد ، گوش به سخنانت نمي سپارند مي بيني كه به تو مي نگرند اما بينش و بصيرت ندارند.

نگاه هاي دوخته اما تهي از روشني ، چشمهايي كه خيره مي نگرند اما به شناخت و ديده نمي رسند ، چنين كساني در تاريكي مي يمانند و به سياهي و تاريكي تن مي دهند گروهي شمشيرشان بر بصيرتشان حكومت مي كند . ((حملو اسيافهم علي بصائرهم))

شمشير نماد قدرت است ، يعني كساني هستند كه با رسيدن به قدرت موقعيت ، نگاه حق بينشان بسته مي شود داشته ها ، فرصت تماشاي حق را از آنها مي گيرد خود بين و كوته بين مي شوند و غرور آنچه دارند ، به اسارت (اكنون )(همين لحظه) شان مي كشانند و از رويت (آينده ) و انديشيدن به فردا باز مي ماند اما گروهي هستند كه بينش و بصيرت آنها بر شمشيرشان حكومت مي كند موقعيت و قدرت به پرتگاه غرورشان نمي كشاند وشمشير تدبيرشان را نمي شكند وحملو بصائرهم علي اسيافهم

كربلا قصه مردان و زناني است كه بصيرتشان چراغ راهشان و بينش ژرف و زلالشان ، كشتي عبور آنها

از طوفانهاي درون و بيرون است وقتي امام عاشورا ، دشواري نبرد را گوشزد كرد و به تيغ هاي تيز و

شمشيرهاي قساوت اشارت نمود ياران عاشق صادق گفتند انا علي نياتنا و بصائرنا ( ما بر نيت ها و

بصيرت هايمان هستيم) يعني انگيزه هاي ترديد ناپذير و بصرت هاي هاي ژرف ما را به كربلا آورده است .

و خطر و شمشير و مرگ ، سستي و تزلزل را در اراده هايمان نمي افريند همين ويژگي در جان و روح

صحابه مهدي (عج) تموج و جريان دارد آنان با بصيرتشان با امام خويش همراه و همگام مي شوند و

در لحظه هيا هول و خطر عاشقانه و صادقانه به ميدان مي آيند و خندان و شكوفا چون صحابه كربلا از

حريم دين دفاع مي كنند. رشيد هجري بزرگ صحابه علي (ع) در پاسخ دخترش كه به او گفت پدر در

انجام تكليف كوشش مي كني فرمود :دختركم درآينده مردماني بيايند كه همان بصيرتشان كه آنان

در امر دين خود دارند از اين كوششي كه ما مي كنيم افضل و برتر است.

2- پذيرش عارفانه و عاشقانه

ره توشه ي سالكان و مجاهدان راه حق معرفت و محبت است عبور از سنگلاخ ها عقبه ها و جاده هاي خطر خيز و دشوار؛ راه شناسي مي خواهد و عشق ورزي.شناخت راه،راهرو را آمادگي رواني مي بخشد و عشق و شوق رسيدن و تاخي ها و ناهمواري ها را آسان مي سازد.

صحابه ي عاشورا جاني مهذب و عاشق و نگاهي حقيقت بين و روشن دارند و به همين دليل تسليم محض و پيروان سر سپرده خونباري هستند كه در انتظارشان نشسته است.امام عاشورا حتي در شب عاشورا درها را مي گشايد تا جانهاي متزلزل،دل هاي مردد بروند.در منزل زباله-يكي ازمنازل مسير مكه به عراق-وقتي خبر شهادت سفير فداكارش عبدالله بن يقطر رسيدامام همگان را جمع كرد و نامه اي را كه در آن خبر شهادت عبدالله بود در دست گرفت و فرمود: ((اما بعد فقد اتا نا خبر فضيع قتل مسلم بن عقيل و هاني بن عروه و عبدالله بن يقطر و قد خذلتنا شيعتنا فمن احب منكم الا نصرق فلينصرف ليس منا ذمام))

خبري درد ناك رسيده است كه مسلم بن عقيل و هاني بن عروه و عبدالله بن يقطر به شهادت رسيده اند.شيعه را شكسته و خوار ساخته اند.هر كدام از شما سر بر گشتن دارد بر گردد كه ما رشته بيعت از گردن او بر داشتيم.

امام در تمام راه به پالايش ياران مي پردازد تا تنها عاشقان و عارفان بمانند،آنان كه در راه تحقق آرمانهاي الهي عاشقانه گام بر دارند و با معرفت امام ،چون و چرا و ترديد نشناسند.

در كربلا آخرين پرسش ياران،آن گاه كه خونين تن و پاره پاره افتاده اند اين است كه:اوفيت يابن رسول الله؟(اي فرزند رسول خدا آيا به عهد خويش وفا كنم؟و پاسخ امام اين است كه نعم انت امامي في الجنه ((تو پيش از من به بهشت رسيده اي.

جان ياران عاشورا از معرفت لبريز است و جام وجودشان از محبت سر شار.در نهايت تشنگي،در محاصره ي تيغ ها،در فضايي كه مرگ خيز و آتش ريز است،حماسه هاي شور انگيز را رقم مي زنند و بي هراس از خطر به مبارزه مي ايستند.

اين ويژگي نيز در صحابه مهدي (عج) مي فرمايد: الا و ان من ادركها منا يسري فيها بسراج منير و يحذو فيها عليمثال الصالحين ليحل فيها ربقا و يعيق رقا و يصدع شعبا و يشعب صدعا في ستره عن الناس لا يبصر القائف .... بعد الصبوح

(آگاه باشيد هر آن كس كه فتنه هاي آينده را در يابد با چراغي روشنگر در آن كام مي نهد و بر همان سره و روش پيامبر و امامان رفتار مي كند تا گره ها را بگشايد بردگان و ملت هاي اسير را آزاد سازد جمعيت گمراه و ستمگر را پزاكنده و حق جويان پراكنده را جمع آوري سازد.

مهدي (عج) سال هاي طولاني در پنهاني از مردم به سر مي برد آن چنان كه اثر شناسان اثر قدمش را نمي شناسند گرچه در يافتن اثر و نشانه هاي ايشان تلاش فراوان شده است سپس گروهي براي در هم كوبيدن فتنه ها آماده مي گردند و چونان شمشير ها صيقل مي خورندديدگانشان با قرآن روشنايي گيرد و در گوش هايشان تفسير قرآن طنين افكند و در صبحگاهان و شامگاهان جام هاي حكمت سر مي كشند

تنها حمكت نوشان و تفسير نيوشان مي توانند همپاي موعود فتنه ها را بشكنند و در دروغ و فريب را در هم كوبند آنان كه از چشمه سار قرآن سيراب مي شوند و در معرفت قرآني دارند دشمن شناسندو پايدار در عرصه جهاد و ايثار در كربلا امام يك شب امام و مهلت مي طلبد و مي گويد ما شيفتگان عبادت و زمزمه قرآنيم و شب عاشورا فضا عطر آميز از نسيم نفس هاي قرآني و دلاويز از زمزمه هاي عاشقانه و عرفاني سات . هر آن كس با عاشورا آشناست و بي تاب ظهور و حضور در جمع صحابه ي مهدي (عج) است با حكمت و معرفت قرآني همدم است كه بي معرفت قرآني نه عاشورا ،عاشورا مي شد و نه حكومت مهدوي محقق مي شود.
نكته ظريف و مشترك در ميان صحابه ي دو انقلاب عشق ورزي به قرائت قران است در وصف شب عاشورا گفته اند(لهم دوي كدوي النحل) (زمزمه ي خيمه ها چون زمزمه كندو ي عسل بود) و در وصف امامان ياران موعود نيز گفته شده است كه چشم روشنايي ها تنزيل و نغمه دلپذير و گوش نواز زندگي شان تفسير قرآن است(تجلي بالتنزيل ابصارهم و يرمي بالتفسير في مسامعهم) (آيا جز اين است كه تلاون قران آرامش مي بخشد و جان را از طمانينه لبريز مي كند و در پرتو همين آرامش و طمانينه طوفان ها و بحران ها را مي توان شكست و به ساحل امان و امن مي توان رسيد؟)

3- شيفتگان شهادت

كربلا مقتل عاشقان و مشهد شهيدان پاك است.

هلال بن نافع از صحابه ي پر شور كربلا مي گويد :شب عاشورا امام نابهنگام از خيمه ها بيرون آمده دور شد من به اونزديك شدم و گفتم فدايت شوم از اين كه در شب به طرف لشگرگاه اين ستمگر بيرون امدي نگران شده فرمود: هلال آمدم تا اين پستي و بلنيدي ها را وارسي كنم نكند فردا آنان به ما حمله كرده درگير شويم كمين گاهي براي هجوم آنان به خيام ما باشد سپس برگشت و در حالي كه بازوي چپ مرا گرفته بود فرمود: همان شب است! همان شب است! به خدا سوگند .وعده اي است كه تخلف بردار نيست سپس فرمود : هلال ! چرا هم اينك از ميان اين دو كوه نمي روي كه خود را برهاني . من روي قدم هاي امام افتادم و عر ض كردم : در آن صورت مادر هلال در سوگش بنشيند سرورم شمشيرم با هزار شمشير واسبم با هزار اسب برابر است به آن خدايي كه همراهيتو را بر من منت نهاد از تو جدا نمي شوم تا اين كه هر دو از كارزار بازمانند سپس امام از من جدا شد و به خيمه ي خواهرش زينب رفت . من در اين اميد كه از خيمه زود بيرون مي آيد كنار خيمه ايستادم . زينب به استقبال امام آمدبالشتي گذاشت و امام نشست و با او رازي گفت چيزي نگذشت كه اشك زينب جاري شد و عرض كرد : برادر جان ! آيا من قتلگاه تو را مي بينم و با اين همه دشمنان كينه اندوز بانوان و كودكان وحشت زده را همراهي مي كنم اين مسئوليتي سنگيني است ديدن اين قتلگاه اين جوان پاك و زيبارويان بني هاشم بر من گران خواهد بود سپس عرض كرد: برادر جان ! آيا نيات اصحاب خود را آزمودي ؟ نگرانم كه وقت درگيري و برخورد نيزه ها تنهايت گذارند.

امام گريست و فرمود: (اما و الله لقد هنرتهم و بلوتهم و ليس فيهم الا الاشوش الاقعس ويستانسون بالمنيه دوني استيناس الطفل بلبن امه) به خدا سوگند ايشان را از خود راندم در ان جز دلاوران و والا گوهران پايدار كه به كشته شدن در ركاب من همانند كودك به شير مادر مانوسند حضور ندارند.

صحابه عاشورا جاني مهذب و عاشق و نگاهي حقيقت بين و روشن دارند و به همين دليل تسليم محض و پيروان سر سپرده سرنوشت خونباري هستند كه در انتظارشان نشسته است.

شيفتگي به شهادت از چشمه سار معرفت سيراب مي شود . شيفتگي به شهادت مرگ است كه ان سوي عالم خاك را شهود كرده باشد و با يقين به انتخاب پرداخته و جان به ميدان آورده باشد .شيفتگي به شهادت درك عميق معامله اي است كه يك سو خدا (خريدار)يك سو انسان(فروشنده) كالا (جان )و بها ( بهشت وصل)باشد با اين معرفت و شهود انسان مي تواند عاشقانه در باران تير و شمشير و خطر بايستد و خندان و شكوفا فاتح معقد صدق باشد.

جان ياران عاشورا از معرفت لبريز است و جام وجودشان از محبت سرشار در نهايت تشنگي در محاصره تيغ ها در فضايي كه مرگ خيز و آتش ريز است حماسه هاي شور انگيز را رقم مي زنند و بي هراس از خطر به مبارزه مي ايستند.