تاریخچه خرافه تثلیت "تثليث" در لغت به معناي سه انگاري و سه گانه پرستي است و در اصط
تاریخچه خرافه تثلیت
|
"تثليث" در لغت به معناي سه انگاري و سه گانه پرستي است و در اصطلاح به معناي قائل بودن به سه مبدأ و اقنوم پدر، پسر و روح القدس مي‌باشد. در قرآن كريم در چهار آيه به تصريح دربارة تثليث و اعتقاد نصاري به آن سخن گ فته شده است; چنانكه در آيه 171 سورة "نسأ" مي‌فرمايد: "... ولا تَقولوا ثَلـَثَة‌ٌ انتَهوا خَيرًا لَكُم اِنَّمَا اللّه‌ُ اِلـَه‌ٌ واحِدٌ سُبحـَنَه‌ُ اَن يَكون‌َ لَه‌ُ ولَدٌ لَه‌ُ ما فِي السَّمـَوَت‌ِ وما فِي الاَرض‌ِ وكَفي‌َ بِاللّه‌ِ وكيلا;
و مگوييد: ]خدايان[ سه ركن‌اند ]از اين گفته[ باز آييد تا ]آن[ برايتان بهتر باشد جز اين نيست كه خدا معبود يگانه است. از آن كه فرزندي داشته باشد پاك و منزّه است. آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، از آن اوست و خداوند به عنوان كارساز بس است."
پيدايش تثليث در ميان مسيحيان با عنايت به آيات قرآن كريم و شواهد تاريخي، آيين مسيحيت همانند همة اديان آسماني در آغاز بر اساس توحيد بنا گذاشته شد، آنگاه برخي كاهنان با استناد به برخي كتاب‌هاي يهوديان، و به اقتباس از مصريان قديم و برهمايان هند تثليث را ترويج كرده و يكتاپرستي را به فراموشي سپردند.
بسياري از دانشوران راست جوي اروپايي كه پيرامون اين اصل و بت‌پرستي تحقيق كرده‌اند، با شواهد بسياري از كتاب‌هاي ديرين و تواريخ ثابت كرده‌اند كه اساس تثليث از آيين‌هاي هندي پيش از "بوديسم" اتخاذ شده، لذا مي‌بينم ثالوث هندي و ايمان به خدايان سه گانه برهما، فيشنو، سيفا از نظر تاريخي پيش از تثليث مسيحيت بوده است.
قرآن كريم نيز در آيه 30 توبه پس از ذكر غلو يهود و نصاري درباره عزير و مسيح مي‌فرمايد: در گفتار آنان شبيه سخنان كافران پيشين است خدا آنان را بكشد چگونه از حق انحراف مي‌يابند؟! هر چند عقيده به تثليث بيش از مسيحيت بوده، و از هندوها وام گرفته شده است اما اين مستقيم نبوده، بلكه ابتدا اين امر در آرأ و اعتقادات افلوطين تا سرحلقه نحله فلسفي نو افلاطوني (كه در قرن دوم ميلادي مي‌زيست) به طور مشخص بروز كرد، ولي عامل ورود اين عقيده باطل قديس آگوستين بود كه با افكار افلوطين آشنايي داشت. |
|
|
